Απέναντι στην εντεινόμενη οργή και την αγανάκτηση για τα ανείπωτα εγκλήματα που διαπράττει ο σιωνισμός στην Γάζα, η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας να προσφέρει ολόπλευρη στήριξη στην γενοκτονία, αναγκάζεται να ψελλίσει κάποιες λέξεις που απλά αναδεικνύουν την υποκρισία του «ανθρωπισμού» που εμπορεύονται. Άλλωστε, παρά τις διάφορες αποχρώσεις των δηλώσεων των κυβερνητικών στελεχών, κοινός τόπος όλων παραμένει η σταθερή φιλία με τον Νετανιάχου και το Ισραήλ και η ακλόνητη συμμαχία των δύο κρατών.

Και είναι γεγονός ότι, δεδομένης της αναδίπλωσης που υποχρεώθηκαν να κάνουν πολλά δυτικά κράτη, τα οποία εμφανίζονται να διακόπτουν οικονομικές σχέσεις και να καταγγέλλουν συμφωνίες και εξοπλιστικά προγράμματα (Ισπανία κλπ), η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναδεικνύεται σε βασικό στήριγμα του σιωνιστικού τέρατος σε πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο. Ειδικά αν μιλάμε για εξοπλισμούς, την ώρα που δεκάδες κράτη ακυρώνουν συμφωνίες και συμβάσεις για αγορές όπλων από το Ισραήλ, η ελληνική κυβέρνηση έχει μετατρέψει τη χώρα σε μεγαλοπελάτη των σιωνιστικών όπλων. Τελευταίες ανακοινώσεις για αγορές υπήρξαν αυτές των υποβρύχιων drones και τα πανάκριβα αντιαεροπορικά του «σιδερένιου θόλου». Και ο κατάλογος συνεχώς εμπλουτίζεται.

Απέναντι στην κριτική που δέχεται για την εξόφθαλμη στήριξη της γενοκτονίας (ακόμη και στα πλαίσια των χωρών της ΕΕ), η κυβέρνηση πριν από όλα επικαλείται τη «διαχρονική στρατηγική συμμαχία» που έχει με το Ισραήλ, υπονοώντας ότι με αυτό τον τρόπο υπερασπίζεται τα ελληνικά συμφέροντα έναντι του τούρκικου επεκτατισμού. Χωρίς σε καμία περίπτωση βέβαια να ισχύει κάτι τέτοιο, είναι το λιγότερο πρόστυχο να ισχυρίζεται κάποιος ότι συμμαχεί με το τέρας και γίνεται συνεργός μιας γενοκτονίας, επειδή το επιβάλλουν κάποια υποτιθέμενα συμφέροντα. Αυτός ο κυνισμός αποτελεί και την πιο καθαρή ομολογία ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις αξίες του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας τις οποίες συνεχώς επικαλείται.

Ο κάλπικος ανθρωπισμός του Μητσοτάκη…

Οι αφόρητες πιέσεις οδήγησαν τον Μητσοτάκη, που όλο αυτό το διάστημα απέφευγε με κάθε τρόπο να τοποθετηθεί, να προχωρήσει σε δηλώσεις -υποτίθεται- διαχωρισμού από την ισραηλινή θηριωδία. Οι λέξεις όμως και οι φράσεις που χρησιμοποίησε, σε αυτές τις συνθήκες, αν αποδεικνύουν κάτι δεν είναι ο «ανθρωπισμός» τους, αλλά η ανεμπόδιστη συνέχεια των καλών σχέσεων με τους δολοφόνους του Ισραήλ.

Ο Μητσοτάκης χαρακτήρισε «αδικαιολόγητο και απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει στη Γάζα» και τόνισε ότι «η Ελλάδα διατηρεί μία στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ και πρέπει στους συμμάχους μας να λέμε αλήθειες. Το έχω πει και κατ’ ιδίαν στον κ. Νετανιάχου ότι η φρικτή επίθεση της 7ης Οκτωβρίου δεν μπορεί να δικαιολογεί επιχειρήσεις με δυσανάλογο ανθρωπιστικό κόστος».

Για την επίθεση της 7η Οκτώβρη ο «ανθρωπιστής» Μητσοτάκης, 20 μήνες μετά δεν ξεχνάει να χρησιμοποιήσει το επίθετο «φρικτή». Για τη συστηματική δολοφονία παιδιών, την ισοπέδωση της Γάζας, την επιβολή λιμού και την επιχειρούμενη εθνοκάθαρση οι λέξεις του διαπρεπή λακέ είναι «αδικαιολόγητο» και «απαράδεκτο». Όχι. Η λέξη «αδικαιολόγητο» μπορεί να αφορά κάποια απουσία ή κάποια λαθεμένη συμπεριφορά. Όχι το χαρακτηρισμό μιας γενοκτονίας από ένα φασιστικό κράτος.

Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης δεν έχει να κάνει ούτε με στρατηγικές συμμαχίες ούτε με ανθρωπισμούς. Έχει να κάνει με τη βαθιά υποτέλεια και δουλοπρέπεια που την διακατέχει. Τόσο βαθιά που δεν μπορεί να ψελλίσει ούτε τη λέξη γενοκτονία. Όταν οι ίδιοι οι ισραηλινοί «σύμμαχοί της» την διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους. Άλλωστε η ιστορία επιφυλάσσει μια πολύ άσχημη θέση για τον Μητσοτάκη. Στη διάρκεια της θητείας του είναι ίσως ο μόνος πρωθυπουργός που έχει παρουσιαστεί ως στενός φίλος παγκόσμιων αποβρασμάτων και τυράννων. Την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων του, αναγνώρισε τον «φίλο» Γκουαιδό ως πρόεδρο της Βενεζουέλας. Πρόκειται για αυτό το ενεργούμενο των ΗΠΑ που μετά την εκλογική ήττα του, αυτοανακηρύχτηκε πρόεδρος της Βενεζουέλας. Σύντομα αποδείχθηκε ότι ήταν ένα ακροδεξιό διεφθαρμένο πρόσωπο που διαγράφηκε από τους ίδιους τους πολιτικούς συμμάχους του. Επόμενος «εγκάρδιος» φίλος του Μητσοτάκη είναι το άλλο ενεργούμενο της Δύσης, ο ακροδεξιός Ζελένσκι. Τον οποίο αγκάλιαζε θερμά σε κάθε συνάντηση, ενώ βρέθηκε να χειροκροτεί στη βουλή και τους κουκουλοφόρους νεοναζί του Αζόφ ως παρατρεχάμενούς του. Για τον «αγαπητό φίλο Μπίμπι», όπως αποκάλεσε ο Μητσοτάκης τον Νετανιάχου από την πρώτη στιγμή, ούτε λόγος. Ακόμη και λίγο καιρό πριν, ο λουσμένος στο αίμα της Γάζας σιωναζί δέχτηκε τις ίδιες φιλοφρονήσεις από τον Έλληνα λακέ ομόλογό του. Ακόμη και τώρα που ένας πλανήτης εξεγείρεται ενάντια στο φρικτό πρόσωπο του σιωναζισμού, ο Μητσοτάκης δεν έχει πρόβλημα να χαρακτηρίζει σύμμαχο τον ηγέτη της γενοκτονίας και να τον ξεπλένει με κάθε αφορμή.

Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι υπόλογη απέναντι στον ελληνικό λαό και την ιστορία. Είναι υπόλογη απέναντι στους λαούς όλου του κόσμου και πρώτα και κύρια στον Παλαιστινιακό, τη δολοφονία του οποίου συνεχίζει να στηρίζει με κάθε τρόπο. Για αυτό και τα κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνητικών στελεχών μόνο οργή προκαλούν στους δημοκρατικούς ανθρώπους.

…και ο ειλικρινής εμετικός Γεωργιάδης

Αν η πλειοψηφία των κυβερνητικών στελεχών, εμφανίζεται σαφώς πιο μαζεμένη και προσπαθεί με διάφορες λέξεις να παραπλανήσει τον κόσμο για το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής της, υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο να προκαλούν τα αισθήματα των δημοκρατικών ανθρώπων. Από τις «δημοσιογραφικές» ύαινες τύπου Πορτοσάλτε, μέχρι την ακροδεξιά κυβερνητική πτέρυγα τα κρούσματα είναι πολλά. Και αναμφίβολα σε αυτή την κούρσα «πρώτος μεταξύ ίσων» αναδεικνύεται ο Γεωργιάδης. Ο οποίος, σαν μην έχει συμβεί τίποτα εδώ και 20 μήνες, μιλάει για την 7η Οκτώβρη και στο όνομά της δικαιολογεί την εξόντωση 2,3 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ως γνήσιος υμνητής του ναζισμού κι αυτός επιδίδεται σε σειρά δηλώσεων οι οποίες όχι απλά διαπνέονται από ακραίο ρατσισμό αλλά, όπως ακριβώς οι σιωνιστές, δεν αντιμετωπίζουν τους Παλαιστίνιους ως ανθρώπους.

Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του στην γιορτή της ισραηλινής πρεσβείας την προηγούμενη Παρασκευή.
«Είμαι υπερήφανος που το Ισραήλ είναι ένας σύμμαχος της Ελλάδος. Είναι ένα κράτος που θαυμάζω πάρα πολύ και είναι ο καλύτερος σύμμαχος της Ελλάδας διεθνώς με διαφορά… Για να σταματήσει ο πόλεμος, πρέπει η Χαμάς να απελευθερώσει όλους τους ομήρους. Αν απελευθερώσει όλους τους ομήρους και το Ισραήλ συνεχίσει, τότε θα είμαι ο πρώτος που θα σας πω ότι το Ισραήλ το παρακάνει».

Σύμφωνα με τον Γεωργιάδη το Ισραήλ δεν το… «παρακάνει». Αν απελευθερωθούν οι όμηροι και συνεχίσει, τότε μόνο θα το… «παρακάνει». Αυτή κι αν είναι λέξη για να μιλήσεις για μια γενοκτονία! Για την ανείπωτη καταστροφή, για ένα φασιστικό κράτος που βομβαρδίζει θερμοκοιτίδες. Που καταδικάζει 2,3 εκατομμύρια σε λιμό και βομβαρδίζει με F-35 παιδιά που περιμένουν σε συσσίτια. Σύμφωνα με τον Γεωργιάδη όμως, ακόμα και τώρα δεν το «παρακάνει»…
Ακόμα χειρότερα, είναι χαρακτηριστική η ενόχληση του υμνητή του ναζισμού και πλέον και του ομογάλακτου σιωνισμού, για τις διαμαρτυρίες και τις καταγγελίες για τα σιωνιστικά εγκλήματα. Μεταξύ πολλών σχετικών δηλώσεων έχει σημασία να σταθούμε στην ανάρτησή του για την ανακοίνωση που εξέδωσε ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος για την Γάζα. Μία ανάρτηση που έκανε μάλιστα ως πολιτικός προϊστάμενος, νουθετώντας το «επιστημονικό προσωπικό» του υπουργείου του. Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα:
«Ως Υπουργός Υγείας, δεν μπορώ να μείνω αμέτοχος μπροστά σε δημόσιες τοποθετήσεις που -ενώ φέρουν την υπογραφή επίσημων επιστημονικών φορέων- χαρακτηρίζονται από μονομέρεια και επιλεκτική ευαισθησία. Το πρόσφατο δελτίο τύπου του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου για την κατάσταση στη Γάζα […] παραλείπει επιδεικτικά να αναφερθεί στα ειδεχθή εγκλήματα που διαπράχθηκαν την 7η Οκτωβρίου 2023…
Ως Πολιτεία, οφείλουμε να προστατεύουμε τη θεσμική σοβαρότητα των επιστημονικών μας οργάνων, τα οποία, όταν παρεκκλίνουν από την αποστολή τους και μετατρέπονται σε φορείς μονομερούς πολιτικής ρητορικής, εκθέτουν την ίδια την επιστημονική κοινότητα. Εκφράζω την έντονη ενόχλησή μου για το γεγονός ότι ο Π.Ι.Σ. δεν εξέδωσε καμία ανακοίνωση για την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου…
Η ανθρώπινη ζωή είναι αδιαίρετη και αναντικατάστατη, είτε πρόκειται για Παλαιστίνιους είτε για Ισραηλινούς. Η επιλεκτική ευαισθησία δεν είναι ανθρωπισμός. Θεωρώ χρέος μου να τοποθετηθώ νηφάλια αλλά ξεκάθαρα απέναντι σε κάθε προσπάθεια μονομερούς εργαλειοποίησης του ανθρώπινου πόνου, από όπου κι αν προέρχεται».

Μετά τους σιωνιστές του Ισραήλ, οι δηλώσεις του Γεωργιάδη διεκδικούν σίγουρα τον τίτλο της πλέον ακραίας διεθνούς στήριξης των σιωνιστικών εγκλημάτων. Είναι περιττό να σημειώσουμε ποιος είναι αυτός που εργαλειοποιεί τον πόνο. Και ποιος έχει επιλεκτική ευαισθησία. Όταν δεν λέει λέξη για τη βάρβαρη σιωνιστική κατοχή, τους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους, για τους διωγμούς και τους εποικισμούς, για τις αμέτρητες δολοφονίες αμάχων, για την ισοπέδωση και τον αποκλεισμό της Γάζας, για την επιβολή λιμού, τους βομβαρδισμούς νοσοκομείων και όλες τις φρικαλεότητες που διαπράττει ο σιωνισμός στην Παλαιστίνη. Και το μόνο που επαναλαμβάνει 20 μήνες τώρα είναι ο πόνος για τους ομήρους.

Αυτό όμως που θα υπενθυμίσουμε για μια ακόμη φορά στον Γεωργιάδη, τον Μητσοτάκη και τους θαυμαστές τους είναι ότι η αλήθεια μπορεί να ειπωθεί μόνο αν ξεκινήσεις την αφήγηση από την αρχή της ιστορίας. Και η ιστορία για την Παλαιστίνη δεν ξεκινάει στις 7 Οκτώβρη του 2023. Ούτε καν από το 1948 και την Νάκμπα, αλλά ακόμα πιο πίσω. Στις 6 Οκτώβρη του 2023 όπως και 75 χρόνια πριν από αυτή, στην Παλαιστίνη υπάρχει μια βάρβαρη σιωνιστική κατοχή. Μια κατοχή συνώνυμη του Απαρτχάιντ. Μια ιστορία ανείπωτων εγκλημάτων από τις δυνάμεις της κατοχής και ενός ασίγαστου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα από την πλευρά του αδούλωτου Παλαιστινιακού λαού. Ενός αγώνα για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της πατρίδας του. Όπως αυτούς τους αγώνες που έδωσε ο ελληνικός λαός και που υποκριτικά τιμούν όλοι αυτοί όταν στις επετείους κάθονται στις εξέδρες των επισήμων. Γιατί όποιον πραγματικά ενδιαφέρει ο αγώνας των λαών για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία, ο πρώτος αγώνας που πρέπει να υπερασπιστεί σήμερα είναι αυτός των Παλαιστινίων.

Ο «ανθρωπισμός» τους όμως δεν είναι απλά επιλεκτικός. Είναι απάνθρωπος. Και οι όρκοι που δίνουν στα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας υποκριτικοί. Μοναδικό ιδανικό τους η υποτέλεια. Τίποτε άλλο!

πηγή: Λαϊκός Δρόμος