08-15-2025 9:24
Κέρκυρα
- Κατηγορία: Διεθνή
Και όμως γυρίζει

Θέμης Τζήμας - kosmodromio.gr
Η υπόθεση της Παλαιστίνης αποδεικνύει ότι συχνά, η άρνηση του συμβιβασμού, η άρνηση του κυνισμού σώζει ζωές και διασώσει ελπίδες όχι φρούδες.
Τις προάλλες είχα μια συζήτηση με μια φίλη. Αριστερή, παλαιότερα ενεργή πολιτικώς, με καλό αισθητήριο ως προς την ταξική της προέλευση και μια διαυγή εικόνα ως προς το δίκαιο και το άδικο στα διεθνή, κυρίως δε στο Παλαιστινιακό. Απομακρυσμένη πια από τον πολιτικό και κοινωνικώς ενεργό εαυτό της, για λόγους διόλου παράλογους. Η καθημερινή ζωή έχει τον τρόπο της να μας ρουφάει όλους.
Αναρωτιόταν κατά πόσο εν τέλει έχουν σημασία τα καράβια που αποπειρώνται να πάνε στη Γάζα, οι διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη, τα άρθρα, οι εκδηλώσεις. Δεν είναι παράλογος ο συλλογισμός της. Αν δει κανείς το μέγεθος της βίας που συνεχίζει να ασκεί το Ισραήλ, τη γενοκτονία με την υποστήριξη των ΗΠΑ και όχι μόνο θα σκεφτεί ότι πράγματι όλα, όλες οι πράξεις αντίστασης, έχουν πέσει στο κενό.
Κι όμως. Όσο προφανής και αν φαίνεται η απάντηση, άλλο τόσο παρελκυστική και παραπλανητική είναι. Κάθε διαδηλωτής όπου γης, κάθε πλοίο που αποπειράθηκε να φτάσει στη Γάζα, κάθε κρουαζιερόπλοιο που εμποδίστηκε, κάθε άρθρο που γράφτηκε, κάθε άνθρωπος που είπε «δεν είμαι με το Ισραήλ αλλά με την Παλαιστίνη» και πάνω από όλα η συνεχιζόμενη αντίσταση των Παλαιστινίων έχει συμβάλλει σε μια πρωτοφανή για τα δεδομένα του Ισραήλ αλλαγή του κλίματος εναντίον του στο διεθνές περιβάλλον.
Χώρες (συστήματα εξουσίας στην πραγματικότητα) παραδοσιακώς φιλοσιωνιστικές (Αγγλία, Καναδάς κλπ.) αναγκάζονται να πάρουν θέση υπέρ της αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους. Η βάση του προέδρου των ΗΠΑ, διχάζεται και σταδιακώς στρέφεται εναντίον του Ισραήλ. Μια σειρά διανοουμένων, απολύτως συμβιβασμένων, αναγκάζεται να πάρει θέση και να παραδεχτεί ότι η γενοκτονία είναι γενοκτονία.
Σταματούν να σκοτώνονται Παλαιστίνιοι έτσι; Όχι. Αλλά θα σκοτώνονταν πολύ περισσότεροι χωρίς όλα αυτά. Θα χάνονταν στο σκοτάδι και στη σιωπή. Όποτε και οπουδήποτε υπάρχουν σκοτάδι και σιωπή υπάρχει περισσότερο έγκλημα, περισσότερος θάνατος. Αν οι λαοί και συγκεκριμένοι άνθρωποι εντός αυτών, πολλοί μεν, συγκεκριμένοι δε, δεν αγωνίζονταν, δεν πίεζαν, αν η αντίσταση είχε καμφθεί, αν όλες οι συνειδήσεις κοιμόταν, η γενοκτονία θα είχε λάβει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις και δεν θα μετρούσαμε περίπου 18.400 νεκρά παιδιά αλλά ίσως τα διπλάσια και ακόμα περισσότερα.
Ο κυνισμός αποτελεί μια όψη του συμβιβασμού. Εμφανίζεται ως μια δικαιολογημένη απογοήτευση ή και ωριμότητα αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από συμβιβασμούς που εμφανίζονται με άλλα πρόσωπα ή προσωπεία. Πολύ συχνά τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο, συνιστά την άμυνα απέναντι σε έναν εαυτό ατομικό ή συλλογικό ο οποίος θέλει να δράσει να επαναστατήσει να διεκδικήσει να παλέψει.
Είναι πολύ βολικό όλα να είναι μάταια όταν βρίσκεσαι λίγο μακρύτερα από το κέντρο της καταιγίδας. Αλλά δεν είναι μάταια. Αντιθέτως, η υπόθεση της Παλαιστίνης αποδεικνύει ότι συχνά, η άρνηση του συμβιβασμού, η άρνηση του κυνισμού σώζει ζωές και διασώσει ελπίδες όχι φρούδες.
Όπως κινείται η γη έτσι κινούνται και οι αγώνες των ανθρώπων πάνω σε αυτή. Δεν είναι μάταιοι αγώνες. Μέσα στη μαυρίλα είναι σημαντικό να υπάρχουν αναμμένα φώτα. Κάποτε θα δείξουν τον δρόμο, όσο καιρό και αν πάρει. Στην πραγματικότητα τον δείχνουν ήδη για όποιον θέλει να τον δει.

«Μπελλαντόνες στο Λιθάρι»: Παρουσίαση του νέου βιβλίου της Βούλας Τζιλιάνου - Κυριακή 17/8
Η παρουσίαση του βιβλίου της Βούλας Τζιλιάνου "Μπελλαντόνες στο Λιθάρι" θα γίνει στις 17/8 στην αίθουσα της Φιλαρμονικής Γαστουρίου "Ομόνοια" στις 7:00 μ.μ.-Μια μοναδική συλλογή...

Κώστας Βιδάλης: Υπόδειγμα συνέπειας και αυτοθυσίας – Ένα από τα πιο φριχτά εγκλήματα που γνώρισε ο τόπος
