Τραγουδόσαυρος - kosmodromio.gr

Θέλει η... ξέρετε ποια, να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.

Πανηγυράκι το ανεβάζουμε, κιτσαριό το κατεβάζουμε, αλλά όλοι τελικά το παρακολουθούμε έστω και για λίγο, στα πεταχτά.

Ναι, για την Eurovision ο λόγος!

Δηλαδή, για το πιο πολιτικό τηλεσόου στον πλανήτη, που καρναβαλίζεται εντυπωσιακά το θέαμα με ολίγον από τραγούδι, ακριβώς για να συγκαλύπτει το πόσο βαθιά πολιτικό τηλεσόου είναι…

Όμως, θέλει η… ξέρετε ποια, να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει…
Γιατί;
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

• Είναι ή δεν είναιζήτημασυνειδητά επιλεγμένης πολιτικής το γεγονός ότι εδώ και πέντε μ’ έξι συνεχή έτη, αποκλειστικός χορηγός της Eurovision είναι η Ισραηλινών συμφερόντων πολυεθνική «Moroccanoil» που ξεγελάει κι όλας για την προέλευση των συμφερόντων που εκπροσωπεί μέσω του ονόματός της;
• Άραγε, δεν είναι πολιτική απόφαση αυτή καθ’αυτή η αποδοχή συμμετοχής τουΙσραήλ στον ετήσιο διαγωνισμό, όταν η παραχώρηση της δυνατότητας να συμμετάσχει σε αυτόν και σ’ όλες ανεξαιρέτως τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, στην ουσία εξωραΐζει την επί 77 χρόνια συστηματική, με σχέδιο και αδιάλειπτη γενοκτονία των Παλαιστινίων απ’ το φασιστικό μα συμμετέχων Κράτος τού Ισραήλ;

Φέτος δε έγινε γνωστό ως διαφημιζόμενο απ’ το ΥΠΕΞ του Ισραήλ, πως την αποστολή της εν λόγω χώρας, θα την «συνοδεύουν» και κάποιοι απ’ τους Ισραηλινούς επιβιώσαντες της 7^ης Οκτώβρη(…) που θα «τοποθετηθούν» ως θεατές μεσ’ το στάδιο στην Βασιλεία της Ελβετίας, εργαλειοποιώντας έτσι ακόμη περισσότερο εκείνη την ημερομηνία όπου η Χαμάς αντιστάθηκε ένοπλα κατά του φασιστικού Ισραήλ, το οποίο ξέρει καλά εδώ και 77 χρόνια το πως να σφάζει και μετά να το παίζει «θύμα»!

Και για όλο αυτό η τάχα «απολίτικη» EBU της Eurovision «μούγκα στη στρούγκα», όπου – να μου το θυμηθείτε – θα ‘ναι «δασκαλεμένοι» όλοι οι Ευρωπαίοι και μη ανταποκριτές να το μνημονεύσουν αρκούντως! Τους «τέλειωσε» το Ολοκαύτωμα και πιάσανε την 7^η Οκτώβρη οι αγύρτες γενοκτόνοι…

Σ’ αυτό το σημείο για όσους σπεύσουν με ταχύτητα, επιφανειακά και μ’ ευκολία να με κατηγορήσουν για «αντισημιτισμό», να διευκρινίσω επιτακτικά πως τέτοιας φασιστικής ποιότητας «ταμπέλες», προσάπτονται συνήθως από όσους είναι όντως φασίστες που επειδή «έχουν τη μύγα», «μυγιάζονται», όπως αυτοί του Κράτους του Ισραήλ.

Προσωπικά, ρητά, δεδηλωμένα και κατηγορηματικά, είμαι συνειδητά αντισιωνιστής και υπέρμαχος της Πάλης του Παλαιστινιακού Λαού για Λευτεριά οπότε,τέτοιες «ταμπέλες»,τις χαρίζω σε όσους τις προσάπτουν σκόπιμα στους άλλους για να συγκαλύπτουν την ουσία της δικής τους «ποιότητας».

Επιστρέφοντας τώρα στο θέμα μας:

• Δεν ήταν το 2019 πολιτική η απόφαση να αποδεχθεί η– πάντα υπεύθυνη διοργάνωσης – EBU, το να στηθείαπ’ το Ισραήλ η σκηνή της Eurovision εκείνης της χρονιάς, επάνω σε έκταση γης Παλαιστινιακού χωριού που κυριολεκτικά αρπάχτηκε ολόκληρο με το «έτσι θέλω» και ισοπεδώθηκε απ‘ το Κράτος του Ισραήλ;

Όμως, η συνειδητή επιλογή να αποδέχεσαι το Ισραήλ ό,τι κι αν πράττει, συν το να έχεις επί πέντε-έξι χρόνια την Ισραηλινή «Moroccanoil» για αποκλειστικό χορηγό του ετήσιου θεαματικού προϊόντος σου που αποδεδειγμένα προάγει την ελαφρότητα και τον εξωραϊσμό πολιτικών εντολών και εγκλημάτων, αποδεικνύει πως το μόνο που επιθυμείς συνειδητά είναι το να ‘χεις φράγκα αντί για ήθος, οπότε, συναινείς άνιωθα και σεγοντάρεις εν πλήρη αηθεία…

• Δεν είναι πολιτική η απόφαση απαγόρευσης της συμμετοχής τηςΡωσίας(και της Λευκορωσίας) στην Eurovision απ’ το 2022 κι έπειτα, όταν «αγνοείται» επιδεικτικά η συστηματική επιχείρηση εκκαθάρισης εκατομμυρίων Ρώσων και Ρωσόφωνων από την Ουκρανία;
  Μια επιχείρηση που ξεκίνησε το 2014, που ενορχηστρώθηκε από τη Δύση και που υλοποιείται από τους Ουκρανούς φασίστες του Τάγματος Αζόφ.Η EBU δηλαδή, επιλέγει συνειδητά, επιδεικτικά σκόπιμα και υποκριτικά, να «αγνοεί» αυτήν καθ’ αυτήν την κατάσταση που έδωσε στη Ρωσία το επιπλέον και απτό επιχείρημα για να εισβάλει στην Ουκρανία ως «ελευθερώτρια», επιτρέποντας ταυτόχρονα στην «λατρεμένη» της φασιστική Ουκρανία να συμμετέχει στην Eurovision ως… «αδικημένη»…

Την ίδια στιγμή, εξ ίσου συνειδητά και υποκριτικά, η EBU «δεν αγνοεί καθόλου» την βαφτισμένη ως «τρομοκρατία» ένοπλη αντίσταση της Χαμάς κατά του ζυγού των Παλαιστινίων, ακριβώς επειδή ο ζυγός είναι το «λατρεμένο» της φασιστικό Ισραήλ που του επιτρέπει την συμμετοχή στον διαγωνισμό, παρ’ ό,τι αυτό χρησιμοποιεί την 7η Οκτωβρίου ως άλλοθι για να μακελεύει γενοκτονικά επί ενάμισι χρόνο και βάλε τους Παλαιστίνιους στη Γάζα.

«Φασισμός να ‘ναι κι όπως να ‘ναι, απ’ όπου κι αν είναι» ή εγώ κάνω λάθος; Για πείτε μου!

• Δεν είναι συνεπώς ακραιφνώς πολιτικής αντίληψηςη τήρηση δύο μέτρων και δύο σταθμών εκ μέρους των ιθυνόντων του διαγωνισμού;!
  Άλλα να ισχύουν για το Ισραήλ κι άλλα για την Ρωσία;

Άλλωστε, αυτές είναι οι πολιτικές που έχουν χαράξει οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. υπέρ των συμφερόντων τους, υπέρ του Ισραήλ, υπέρ της Ουκρανίας και κατά των Παλαιστινίων και της Ρωσίας επειδή… «δεν τους κάθονται» συμφεροντολογικά.

Τούτες λοιπόν τις πολιτικές δεν είναι που εκφράζει με τις αποφάσεις της και η Eurovision της EBU που καμώνεται την «απολίτικη»;

• Σάμπως δεν ήταν πολιτικό το Ουκρανικό άσμα με τίτλο«1944»ερμηνευμένο απ’ την Ταταρικής καταγωγής Τζαμάλα το 2016, που νίκησε κιόλας με «χοντρό σπρώξιμο» απ’ τις (ο θεός να τις κάνει…) «Εθνικές Επιτροπές», ενώ το άσμα τηςμίλαγε με… «περίσσιο πόνο»… για τον εκτοπισμό και την δήθεν σφαγή των Τατάρων της Κριμαίας απ’ τον «κακό» Στάλιν;

Η αλήθεια είναι πως ο Στάλιν όντως τους εκτόπισε τότε σε περιοχές της ΕΣΣΔ στην Κεντρική Ασία μαζί με ομοεθνείς μας Ποντίους του βορείου Ευξείνου Πόντου, καθώς και μαζί με κάποιους Ουκρανούς, επειδή όλοι αυτοί, κατά την διάρκεια του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, κατέδιδαν στους κατακτητές Γερμανούς ναζί τις θέσεις του Σοβιετικού Στρατού υπό την παραμυθατζίδικη υπόσχεση των ναζί ότι ο Χίτλερ, θα τους έδινε πίσω τις πολύ μεγάλες περιουσίες που είχαν επί Τσαρικής Ρωσίας ώστε να ξαναγίνουν «προύχοντες» – που δεν άντεχαν οι «δόλιοι» να ‘ναι πλέον ίσοι κι όμοιοι μ’ όσους είχανε για δουλικά και για υπηρέτες επί Τσάρων…

Εάν λοιπόν τους άφηνε στους τόπους τους όπου είχε γίνει γνωστή η δωσίλογη δράση τους, όλοι όσοι στην ευρύτερη περιοχή είχαν στον πόλεμο θρηνήσει παιδιά, πατεράδες, μανάδες, συγγενείς και φίλους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, θα τους είχαν «σφάξει στο γόνατο» και με το δίκιο τους – πράγμα που με την λήξη του πολέμου, είχε ήδη αρχίσει να συμβαίνει. Δηλαδή εκτοπίζοντάς τους, ο «κακός» Στάλιν τους έσωσε κατ’ ουσίαν από σίγουρη σφαγή που ίσως και να ανέπτυσσε δυναμική εμφυλίου στην περιοχή! Αλλά αυτά, για την «Ευρώπη» των αγορών, της ανιστόρητης κι ανίερης εξίσωσης φασισμού-κομμουνισμού και της EBU με την Eurovision και τις απανταχού εύκαιρες «Τζαμάλες» της, είναι «ψιλά γράμματα»…

Και τώρα, ας περάσουμε και σε άλλα, εξ ίσου ουσιώδη «Γιατί»:

• Δεν είναι βαθιά πολιτική η απόφασηνα διαγωνίζονται κάθε χρόνο κατευθείαν στον τελικό της Eurovision οι Γερμανία,Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία («Big Five» τις λένε), βάσει του παντελώς αδύναμου επιχειρήματος ότι «Αυτές οι 5 χώρες το δικαιούνται επειδή είναι εκείνες που δημιούργησαν τον διαγωνισμό»;
• Δεν είναι πολιτική η απόφασηνα έχει δημιουργηθεί απ’ το 1956 κι έπειτα ένα ετήσιο μουσικό γεγονός πανευρωπαϊκής(και όχι μόνο) πολιτιστικής συνάντησης, που καλώς δημιουργήθηκε;
• Δεν είναι ουσιωδώςπολιτική απόφαση το να μην είναι αυτή η ετήσια συνάντηση Φεστιβάλ Μουσικής,αλλά διαγωνισμός;

Διότι «Φεστιβάλ Μουσικής», θα πει παρουσία και παρουσίαση δίχως διαγωνιστική διαδικασία, ώστε να απεμπολίζεται κάθε ίχνος ανταγωνισμού μεταξύ καλλιτεχνών και λαών υπό οποιονδήποτε τρόπο!
Όπου, εάν ήταν Φεστιβάλ, θα ήταν αιτία κι αφορμή να γνωριζόμασταν οι λαοί μεταξύ μας εν ειρήνη κι όλο και περισσότερο, μέσω του μουσικο-θεατρικού πολιτισμού που θα έφερνε ο καθ’ ένας μας στο Φεστιβάλ!

• Δεν είναι λοιπόν βαθιά πολιτικότο γεγονός ότι αντ’ αυτούαποφασίστηκε για εμάς χωρίς εμάς, το να μας θέτουν υποδόρια σε θέση ανταγωνισμού, ο ένας λαός έναντι του άλλου, μέσω κοστοβόρων ψηφοφοριών αμφιβόλου διαφάνειας και δη μέσω των δισκογραφικών εταιριών του κάθε κράτους, οι οποίες «κάνουν παιχνίδι» κάθε χρόνο ανταγωνιζόμενες η μια την άλλη, για το ποια θα μασαμπουκώσει τα πιο πολλά φράγκα απ’ το εκάστοτε τραγούδι που ‘χει στείλει στην Eurovision;

Και τέλος:
● Δεν είναι πολιτικό ζήτημα και μάλιστα οντολογικών πια διαστάσεων, το να έχει «ποτιστεί» έως το «μεδούλι» η συνείδησή μας – η συνείδηση 200+ εκατομμυρίων ανθρώπων θεατών – ώστε όλα όσα κατέθεσα παραπάνω, να τα έχουμε για φυσιολογικά κι ανθρώπινα ενώ μόνο τέτοια δεν είναι;

Υποπτεύομαι τώρα, πως πολλοί αναγνώστες λένε:
«Τί κάθεσαι ρε φίλε κι εξηγείς για φεστιβάλια, ανταγωνισμούς, φασισμούς και πολιτικές; Έτσι έχει το πράμα. Τι να κάνουμε; Κι αφού ασχολείσαι που ασχολείσαι χαλάρωσε, απόλαυσέ το κι άσε μας στην ησυχία μας!».

Ε ναι… Κάπως έτσι κι άθελά τους είναι που με δικαιώνουν για όλες τις παραπάνω σκέψεις μου, αλλά και για τον λόγο που διακρίνω ότι εφέτος, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, οφείλει να μην μας ενδιαφέρει το πως θα «περπατήσει»στον διαγωνισμό το τραγούδι που στέλνουμε!

Γιατί το «Αστερομάτα», σε αντίθεση μ’ όλες τις άλλες συμμετοχές, δεν μιλάει για σεξ, για έρωτα μεγάλο, για γενική και αόριστη ελπίδα σε κάτι αφηρημένο, για δακρύβρεχτη έλλειψη αγάπης γενικώς, για Ουκρανούς νεοναζί αναθεωρητές της ιστορίας που έρρυθμα κάνουν πως δεν ξέρουν ότι τις «πονηρές αλεπούδες»  τις τρώνε εν τέλει οι «αρκούδες», για «δύσμοιρους» Ισραηλινούς που το παίζουν «θύματα» τραγουδώντας μελωδικά τον φασισμό τους, ή για κάποιους «άμοιρους» που χάσαν την αγάπη τους την ερωτική και θλίβονται που δεν θα την ξανάβρουν.

Το «Αστερομάτα», μιλάει για την απώλεια από βίαιο ξεριζωμό!
Δηλαδή για το απάνθρωπο που ζήσαμε εμείς ως Έλληνες και που σήμερα το βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι, με την Ε.Ε. να είναι μια από εκείνους που το προκαλούν και την Eurovision να θέλει να το προσπερνά σα να μην συμβαίνει, σε μια Ευρώπη που έχει καιρό τώρα πάρει διαζύγιο απ’ την ανθρωπιά, επειδή επέλεξε πια συνειδητά να ταΐσει τους εμπόρους όπλων…Βέβαια κάποιες ανέκαθεν αγοραίες «γηροκομίστρες» – κι οι δυο τους ενσυνείδητες υπηρέτριες του τι «πουλάει» πιο πολύ – περιφέροντας τον μπουρζουάδικα κεκαλυμμένο φασισμό τους «περιτυλιγμένον» με δήθεν ικανή μανατζεριά συνοδεία αχρείου αφ’ υψηλού χιούμορ που το βαφτίζουν «άποψη», είπαν δημόσια κι όπως πάντα ανερυθρίαστα, ότι φέτος στην Eurovision, θα «φάμε» αυτό που αρχίζει από «πού-» και τελειώνει σε «-τσα»…

Τί άλλο όμως περίμενε κανείς ν’ ακούσει από δαύτους που αντιλαμβάνονται τα πάντα γύρω τους το ίδιο αγοραία και υπάνθρωπα όσο και η EBU με την «Ευρώπη» της;

Ό,τι κι αν λένε λοιπόν οι όποιοι «επιφανείς» σαβουρόγλωσσοι κι αυτόκλητοι ειδήμονες του τίποτα, η «Αστερομάτα» μας είναι καλλιτεχνικά τόσο εμφανώς αριστουργηματική, τόσο στιχουργικά ποιητική, τόσο άρτια μουσικά, ενορχηστρωτικά και ερμηνευτικά, καθώς είναι και τόσο βαθιά Ανθρώπινη στο περιεχόμενό της, που καθίσταται γέννημα αληθινού πολιτισμού!

Και ως τέτοια, δεν σιωπά.
Τολμάει να μιλά!

Κι ό,τι μιλάει ευθέως στην ψυχή για τ’ ανθρώπινα, είναι απ’ τη φύση του πολιτικό!

Κι ο πολιτισμός ξέρετε, ο αληθινός, ούτε πολιτικολογεί, ούτε ανταγωνίζεται. Απλά, υπάρχει για να εκφράζει αυτό που όντως είναι: Θέαση του Ανθρώπου!

Κι όταν ο πολιτισμός συμμετέχει οπουδήποτε, ακόμη και στην Eurovision, το κάνει για να αναδείξει από βήματος την οπτική γωνία απ’ την οποίαν αντικρίζει τον Άνθρωπο.

Ετούτη τη χρονιά λοιπόν, η καλλιτεχνική ομάδα των Arcade με την Κλαυδία μαζί, ως οι δημιουργοί και η ερμηνεύτρια του «Αστερομάτα», καταθέτουν Αληθινή Πρόταση Πολιτισμού!
Γιατί το εν λόγω τραγούδι είναι τόσο Εμβληματικά Ανθρώπινο που καθίσταται Οικουμενικό, ξεπερνώντας την παγκοσμιότητα της Eurovision και των ανταγωνισμών που της «ποτίζουν» το περιεχόμενο απανθρωπίζοντάς το!

Φέτος, με την «Αστερομάτα» μας, «παίζουμε μπάλα» στο καρδιακό «γήπεδο» της ψυχής του Ανθρώπου! Κι αν δεν διακριθούμε στον διαγωνισμό, δεν θα ‘ναι επειδή δεν «δειγματίσαμε» το γεμάτο ψυχή αριστούργημά μας στα pre-party των Eurofan που γίνανε σε διάφορες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.Θα ‘ναι απλά η τρανότερη, μα και η πιο ‘ξώφθαλμη από ποτέ απόδειξη ακόμη και για τον πιο καλόπιστο, πως η Eurovision κι η «Ευρώπη» της δεν είναι του Ανθρώπου, αλλά του εντυπωσιασμού, των συμφερόντων, των αγορών και μιας απανθρωπισμένης πολιτικής «βουτηγμένη» στ’ άδικο, για τα κέρδη ελάχιστων αχόρταγων και μόνο…

▪︎ Παρεπιπτόντως, πάρα πολλοί είδαν το κηνιματογραφικό και ποιητικότατο video clip του σκηνοθέτη Γιώργου Μπενιουδάκη και λίγοι κατάλαβαν εξ αρχής ότι το μαύρο πανί που τυλίγει το δέντρο το ριζωμένο στη γη, απεικονίζει το γεωγραφικό σχήμα του Πόντου. Γι’ αυτό και φλέγεται στο φινάλε.

▪︎ Τέλος, πολλοί (κυρίως ξένοι) είδαν ως απλά όμορφη τουριστική καρτ-ποστάλ τα πλάνα στο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και τα από εκεί πλάνα του υπέροχου ηλιοβασιλέματος με τη θάλασσα.
Ελάχιστοι όμως αντιλήφθηκαν ότι, ακριβώς επειδή το «Αστερομάτα» μιλάει για απώλεια γενέτειρας, παιδιών, γονιών και αγαπημένων ανθρώπων, ο τόπος επιλέχθηκε σκόπιμα διότι, σύμφωνα με τον μύθο, εκεί περίμενε ο Αιγαίας τον γιό του Θησέα καταλήγοντας να αυτοκτονήσει πέφτωντας στη θάλασσα (εξ ου και «Αιγαίον Πέλαγος»), επειδή είδε τα πένθιμα μαύρα πανιά στο πλοίο του γιού του και πίστεψε απ‘ το χρώμα τους πως το παιδί του ήταν νεκρό.

Κι αν, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, αυτό δεν είναι επιπλέον κι ένας εύσχημος και καλαίσθητος τρόπος για να δηλώσεις ανθρώπινα, ειρηνικά, με τέχνη, πανευρωπαϊκά, παγκόσμια μα και ηχηρά «ΟΧΙ» στον διαμελισμό, την συνδιαχείριση και την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου που, εάν συντελεστεί, θα οδηγήσει αναπόφευκτα τον Ελληνισμό σε νέους ξεριζωμούς, τότε, τι άλλο μπορεί είναι;

Κλαυδία – Αστερομάτα: