08-15-2025 9:24
Κέρκυρα
- Κατηγορία: Διεθνή
Γιατί ο πόλεμος στη Γάζα μπορεί να εξελίσσεται καταστροφικά για το Ισραήλ

Δημήτρης Β. Πεπόνης - kosmodromio.gr
Το Ισραήλ πληρώνει υψηλότατο τίμημα στο επίπεδο της διεθνούς κοινωνικοποίησης/απομόνωσης. Αυξάνεται ο αριθμός των κρατών που αναγνωρίζουν το κράτος της Παλαιστίνης.
Πριν από την 7η Οκτωβρίου 2023, ημερομηνία που σηματοδότησε την κατάρρευση της ισραηλινής αποτρεπτικής ικανότητας, μέσω της ισραηλινής αποτυχίας αποτροπής της παλαιστινιακής επίθεσης υπό την ηγεσία της Χαμάς, η οποία ήρθε σε συνέχεια της άτακτης αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και της πτώσης της Καμπούλ στους Ταλιμπάν στις 15 Αυγούστου 2021, και της αμερικανικής αποτυχίας αποτροπής της εισβολής της Ρωσίας και της έναρξης του διακρατικού πολέμου στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022 (Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης, Σελ.75-78), η εξομάλυνση των σχέσεων Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας βρισκόταν προς των πυλών. Ο πόλεμος στη Γάζα έχει εκτροχιάσει την προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας ενώ έχει επιτευχθεί εξομάλυνση στις σχέσεις Σαουδικής Αραβίας και Ιράν με τη διαμεσολάβηση της Κίνας.
Την ισραηλινή αποτυχία αποτροπής της παλαιστινιακής επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου 2023 υπό την ηγεσία της Χαμάς ακολούθησε η πρώτη άμεση επίθεση του Ιράν στο έδαφος του Ισραήλ της 13ης Απριλίου 2024, η οποία έσπασε ένα ταμπού μισού αιώνα (1973) ή μιας γενιάς (1991). Η δωδεκαήμερη σύγκρουση που ξεκίνησε στις 13 Ιουνίου 2025, μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, φανέρωσε τα όρια της ισραηλινής ασφάλειας, άμυνας και ισχύος και οδήγησε αν όχι σε απομυθοποίηση το λιγότερο σε τραυματισμό του κύρους και του μύθου της στρατιωτικής ισραηλινής ισχύος. Επίσης, η σύγκρουση Ισραήλ και Ιράν, σε συνδυασμό με το ζήτημα του πυρηνικού οπλοστασίου της Τεχεράνης, είναι σχεδόν αδύνατον να μην οδηγήσει όχι απλώς στο άνοιγμα του ζητήματος του πυρηνικού οπλοστασίου του Ισραήλ αλλά και στην αμφισβήτηση του πυρηνικού μονοπωλίου του Ισραήλ.
Όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν μπόρεσαν ούτε να προασπίσουν το δίκαιο και να επιβάλλουν τον νόμο, και να επιβεβαιώσουν την ισχύ τους, στην Ουκρανία και στο Αφγανιστάν (Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης, Σελ. 160, 166, 175), έτσι και το Ισραήλ δεν έχει καταφέρει ούτε να προασπίσει το -κατά Ισραήλ- δίκαιο (π.χ. επιστροφή ομήρων) και να επιβάλει τον νόμο στη λωρίδα της Γάζας μετά από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου. Ωστόσο, έχει καταφέρει να επιβεβαιώσει την ισχύ του και να επιβάλει εκ νέου αποτροπή επί του εδάφους της Γάζας. Αυτό το επιχειρεί τόσο μέσω άρνησης των δυνατοτήτων του εχθρού, στην προκειμένη περίπτωση της Χαμάς, όσο και μέσω της συλλογικής τιμωρίας και του μαζικού θανάτου αμάχων, γυναικών και παιδιών, με την άσκηση υπέρμετρης, δυσανάλογης και αδιάκριτης βίας, γεγονός που έχει ηθικές επιπτώσεις για το ισραηλινό κράτος, έχοντας συμβάλει στην απώλεια ηθικής νομιμοποίησης και στη δραματική μείωση της ήπιας ισχύοςτου Ισραήλ.
Επιπλέον, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις αδυνατούν να οδηγήσουν στην επίτευξη των μακροπρόθεσμων στρατηγικών στόχων και σε πολιτική νίκη, όπως είναι η διάλυση της Χαμάς, η αδυναμία στρατολόγησης νέων μελών, δυνάμεων και θελήσεων και η εξαΰλωση της πολιτικής της επιρροής.
Επιπροσθέτως, το Ισραήλ βρίσκεται αντιμέτωπο με την κατηγορία της γενοκτονίας ενώπιον του διεθνούς δικαστηρίου, μετά από την απόφαση της Νότιας Αφρικής να στραφεί εναντίον του.
Συν τοις άλλοις, η έντονη πολιτικοποίηση του ζητήματος της υποστήριξης του Ισραήλ στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας αποτελεί ίσως και το σημαντικότερο τίμημα που πληρώνει το Ισραήλ από πρακτική άποψη, καθώς μεταβάλλεται το κλίμα και το περιβάλλον μέσα στα οποία διαμορφώνονται οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων στις ΗΠΑ, εφόσον στο εσωτερικό του αμερικανικού κράτους και της αμερικανικής κοινωνίας έχει ξεκινήσει η εντονότατη πολιτικοποίηση του ζητήματος της στήριξης του Ισραήλ, τόσο από κάτω προς τα πάνω (bottom-up) όσο και από πάνω προς τα κάτω (top-down), ανεξάρτητα από το αν αυτή η πολιτικοποίηση συμβαίνει σε πανεπιστήμια, στο διαδίκτυο και σε δεξαμενές σκέψεις, ή την εκφράζουν πρώην διπλωμάτες, βετεράνοι του στρατού και των υπηρεσιών πληροφοριών και υψηλόβαθμα στελέχη στο εσωτερικό των αμερικανικών θεσμών. Επιπλέον, αναπτύσσεται αντιϊσραηλινό κλίμα σε μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινωνίας. Και σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε τη σταδιακή αλλά σαφή (επ)άνοδο του αμερικανικού αντισημιτισμού.
Εκτός αυτών, αναπτύσσονται ολοένα και εντονότερες αντιδράσεις εναντίον του Ισραήλ σε κοινωνίες της Ευρώπης. Γενικότερα, παρατηρείται όξυνση στις σχέσεις ανάμεσα στο Ισραήλ και σε ορισμένα ΝΑΤΟϊκά, ευρωπαϊκά και δυτικά κράτη.
Το Ισραήλ πληρώνει υψηλότατο τίμημα στο επίπεδο της διεθνούς κοινωνικοποίησης/απομόνωσης, καθώς μετά από την έναρξη του πολέμου στη Γάζα έχει αυξηθεί ο αριθμός των κρατών που αναγνωρίζουν το κράτος της Παλαιστίνης: σε αυτά τα κράτη έχουν προστεθεί η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Νορβηγία, η Σλοβενία, η Αρμενία και το Μεξικό, ενώ, όπως ανακοίνωσε ο Εμανουέλ Μακρόν, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο πρόκειται να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης και η Γαλλία.
Στον χάρτη αποτυπώνονται με πράσινο χρώμα τα κράτη που αναγνωρίζουν το κράτος της Παλαιστίνης
Μέσα σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, είναι αμφίβολο κατά πόσο η ισραηλινή κοινωνία μπορεί να αντέξει το υλικό και το ηθικό κόστος του πολέμου, τόσο ως προς τις οικονομικές του συνέπειες και την εξάρτηση σε στρατιωτικό υλικό σε ό,τι αφορά το εξωτερικό, όσο και ως προς την αποξένωση τμημάτων του ισραηλινού πληθυσμού από την ηγεσία και το κράτος, τη νομιμοφροσύνη και την δυνατότητα κινητοποίησης εφέδρων, και την κόπωση του πληθυσμού λόγω της αυξημένης πολιτικής πόλωσης και της παράτασης του πολέμου σε ό,τι αφορά εσωτερικό.
Αποτελεί στρατηγική απελπισία για το Ισραήλ να παλεύει, με τόσες απώλειες σε επίπεδο κύρους, φήμης και εξουσίας (authority: η εξουσία και η ισχύς είναι δύο διαφορετικά πράγματα, δεν είναι το ίδιο πράγμα, παρόλο που και τα δύο αποτελούν συστατικά της επιρροής), διεθνούς θέσης, αποδοχής καικοινωνικοποίησης/απομόνωσης, καθώς και ηθικής νομιμοποίησης του ισραηλινού κράτους σε παγκόσμιο επίπεδο, προκειμένου να βρεθεί εκεί που ήταν επί 38 συναπτά έτη: από το 1967, όταν και κατέλαβε τη Λωρίδα της Γάζας στο πλαίσιο του Πολέμου των Έξι Ημερών, ή του Γ΄ Αραβοϊσραηλινού Πολέμου, μέχρι το 2005, όταν ο ισραηλινός στρατός αποχώρησε από τη Γάζα. Το Ισραήλ πληρώνει υπερβολικά υψηλό τίμημα προκειμένου να επιστρέψει εκεί που βρισκόταν πριν από 20 χρόνια: το 2005.
Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν «ναι, αλλά το Ισραήλ θα έχει πετύχει τον πραγματικό του στρατηγικό στόχο: τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας και τον εποικισμό των εδαφών από Ισραηλινούς». Και οι αρχαίοι Αθηναίοι, το 431 π.Χ. εκδίωξαν, εκτοπίζοντας βίαια, τους κατοίκους της Αίγινας, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, και εγκατέστησαν Αθηναίους εποίκους προς αντικατάσταση του εκδιωχθέντα πληθυσμού (η Γάζα είναι μικροσκοπική, έχει περίπου τέσσερις φορές την έκταση της Αίγινας, παρ’ όλα αυτά δύο σχεδόν χρόνια μετά από την έναρξη του πολέμου, ο μυθοποιημένος ισραηλινός στρατός αδυνατεί να επιβάλει νόμο σε αυτή τη μικροσκοπική στενόμακρη λωρίδα γης).
Ο εκτοπισμός των Αιγινητών, ο εποικισμός από Αθηναίους και η επιβολή νέου αθηναϊκού νόμου (κληρουχία) διήρκεσε 27 χρόνια, κάτι λιγότερο από τρεις δεκαετίες. Το 404 π.Χ, με το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι εκτοπισμένοι Αιγινήτες και τα παιδιά τους, που είχαν γίνει πλέον άνδρες και γυναίκες, επέστρεψαν στο νησί τους. Δεν ήταν οι μόνοι που επέστρεψαν στην πατρίδα τους: τους ακολούθησαν και οι Μήλιοι.
Ο Νόμος υπήρξε, πράγματι, αμείλικτος. Ο ισχυρός επέβαλε ό,τι του επέτρεπε η δύναμή του και ο αδύναμος υποχώρησε όσο του επέβαλε η αδυναμία του (II): μόνο που ο ισχυρός, εν τέλει, δεν ήταν αυτός που έλεγε αυτά τα λόγια, δηλαδή οι Αθηναίοι: Ο Νόμος ισχύει ες αεί και είναι αμείλικτος καθώς επιβεβαιώνεται, πάντοτε, μέσω της καταστροφής του φορέα και του εκφραστή του Νόμου, αυτού που τολμά να επικαλείται τον συγκεκριμένο Νόμο -του Υβριστή. Στην προκειμένη περίπτωση, ο ίδιος ο Νόμος αποτέλεσε τη Νέμεση για την Ύβρη που διέπραξε αυτός που επικαλέστηκε τον Νόμο προκειμένου να δικαιολογήσει τις πράξεις του.

«Μπελλαντόνες στο Λιθάρι»: Παρουσίαση του νέου βιβλίου της Βούλας Τζιλιάνου - Κυριακή 17/8
Η παρουσίαση του βιβλίου της Βούλας Τζιλιάνου "Μπελλαντόνες στο Λιθάρι" θα γίνει στις 17/8 στην αίθουσα της Φιλαρμονικής Γαστουρίου "Ομόνοια" στις 7:00 μ.μ.-Μια μοναδική συλλογή...

Κώστας Βιδάλης: Υπόδειγμα συνέπειας και αυτοθυσίας – Ένα από τα πιο φριχτά εγκλήματα που γνώρισε ο τόπος
