Τα γεγονότα είναι αποκαλυπτικά. Για άλλη μια, πολλοστή, φορά. Το χρονικό έχει ως εξής. Οι κυβερνητικές θριαμβολογίες σχετικά με το ενδιαφέρον της Chevron για εξορύξεις υδρογονανθράκων σε θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, που παρουσιάστηκε σαν «ασπίδα προστασίας των ΗΠΑ» απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό, είναι στο ζενίθ. Παράλληλα, τα ΜΜΕ ενημερώνουν πως επίκειται, από μέρα σε μέρα, η έκδοση Navtex ώστε να επιστρέψουν τα ερευνητικά πλοία νότια της Κάσου και να συνεχιστούν οι εργασίες πόντισης του καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ. Μάλιστα, «έγκυροι» σχολιαστές ενημερώνουν πως το γαλλικό αεροπλανοφόρο Σαρλ ντε Γκολ έχει έρθει στη χώρα μας προκειμένου να τη συνδράμει και να στείλει «μηνύματα» στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Ευφορία επικρατεί.

Και ενώ καλλιεργείται αυτό το κλίμα υψηλών «προσδοκιών» και υποστηρίζεται, μάλιστα, με επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη που αναφέρονται -επιπλέον- στην κυβερνητική αποφασιστικότητα και ετοιμότητα απέναντι σε κάθε «σενάριο» και «πιθανή εξέλιξη», με την πρωθυπουργική επίσκεψη στο Ισραήλ να λειτουργεί επίσης ενισχυτικά σε αυτή την κατεύθυνση, η «απολύτως προετοιμασμένη» ελληνική κυβέρνηση ανακρούει πρύμναν. Και ο Γ. Γεραπετρίτης ανακαλύπτει, ξαφνικά, «ζήτημα χρονισμού» και «σύνθετα τεχνικά ζητήματα» που οδηγούν σε «αναστολή» των ερευνητικών εργασιών και σε αναζήτηση κάποιου άλλου, μεταγενέστερου, «κατάλληλου χρόνου» για την υλοποίησή τους…!

Σημειωτέον πως μετά το περυσινό φιάσκο στην Κάσο, τον Ιούλιο 2024, και την άτακτη ελληνική υποχώρηση που νομιμοποίησε, στην πραγματικότητα, την επίμαχη περιοχή σαν περιοχή άσκησης τουρκικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως αυτά ορίζονται στο τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο, ανάλογο περιστατικό υπήρξε και φέτος το Φεβρουάριο όταν διακόπηκαν οι έρευνες πόντισης βορειοανατολικά της Κρήτης, λόγω απειλητικών προειδοποιήσεων και κινήσεων τουρκικής φρεγάτας.

Ανάλογα τελεσίγραφα και κινήσεις «εγρήγορσης» της Τουρκίας επαναλήφθηκαν και τώρα. Διαρροή από το τουρκικό υπουργείο Άμυνας χαρακτήρισε «αδιανόητη» την επιμονή της Ελλάδας και άλλων εμπλεκομένων μερών σε «ανέφικτα και προκλητικά έργα», ενώ το τουρκικό «Ufuq», πλοίο συλλογής πληροφοριών και δεδομένων, αλλά και άλλα πολεμικά πλοία της Τουρκίας έπλεαν, «προειδοποιητικά», στην περιοχή νότια της Κρήτης και της Κάσου. Η τουρκική αξίωση είναι σαφής. Ανατολικά του 25ου μεσημβρινού απαιτείται τουρκική άδεια. Και η ελληνική κυβέρνηση σταθερά συμμορφώνεται.

Κάτι που ομολόγησε, λίγες μέρες πριν τις τελευταίες εξελίξεις της «αναβολής», με τον πιο αποκαλυπτικό και ταπεινωτικό τρόπο, ο Χρ. Ροζάκης, βασικός εκπρόσωπος της πολιτικής του κατευνασμού και των υποχωρήσεων απέναντι στον επιθετικό γείτονα, κατά τη διάρκεια συζήτησης στο πρόσφατο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών «Η Ελλάδα Μετά VIII», λέγοντας: «Η Τουρκία νομίζω ότι από ένα σημείο και πέρα πιστεύει ότι πρέπει να ελέγχει οτιδήποτε γίνεται στο Αιγαίο, με την έννοια ότι πρέπει να περνά, οτιδήποτε κάνουμε, ακόμα και νόμιμα, από τη δική της βούληση και αποδοχή»! Και αναφέροντας, σαν παράδειγμα, το θέμα της πόντισης καλωδίων, συνέχισε: «Παράδειγμα είναι το θέμα του καλωδίου, που παρά το γεγονός της νομιμότητας αυτής της ενέργειας από τη δική μας πλευρά, βλέπετε ότι υπάρχουν ενστάσεις σοβαρές από την πλευρά της Τουρκίας. Με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να αναβάλλεται οποιαδήποτε εξέλιξη»!

Προφητικός… ο Χρ. Ροζάκης και βαθύς γνώστης του δόγματος Γεραπετρίτη, ο οποίος έχει ευθέως δηλώσει: «Αν είναι να αφήσω μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη χώρα μου για τις επόμενες γενιές, να είναι μια γειτονιά η οποία θα είναι ήρεμη, μια Ελλάδα της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας και της υπερηφάνειας, ας χαρακτηριστώ και μειοδότης». Και ο νοών νοείτω… Γι’ αυτό και οι πανηγυρικοί τόνοι και τα ενθουσιώδη δημοσιεύματα στην Τουρκία, αμέσως μετά την «αναστολή» των εργασιών. Η «Ελλάδα της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας και της υπερηφάνειας», με τις συνεχείς υποχωρήσεις της, δημιουργεί νέα τετελεσμένα που ευνοούν τις τουρκικές επιδιώξεις.

Η ελληνική ολιγαρχία και οι κυβερνήσεις της, διαχρονικά, από την κρίση στα Ίμια και την παραδοχή των «γκρίζων ζωνών» μέχρι σήμερα, ακολουθούν μια πολιτική συνεχούς υποχωρητικότητας απέναντι στη στρατηγική κλιμάκωσης των επεκτατικών διεκδικήσεων της τουρκικής ολιγαρχίας απέναντι στην Ελλάδα, ισχυροποιώντας τις αξιώσεις της και βάζοντας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων «αδιαπραγμάτευτα», μέχρι πρότινος, ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Και το πλέον επικίνδυνο για το λαό μας και τη χώρα, έχουν εγκλωβίσει τη «διευθέτηση» της ελληνοτουρκικής κρίσης κάτω από την «υψηλή εποπτεία» των αμερικανονατοϊκών «συμμάχων».

Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός
Μια παραπλανητική εικόνα

Και ενώ αναμένονταν οι περιβόητες Νavtex για την εκκίνηση των εργασιών πόντισης του καλωδίου, ανακοινώνεται με τυμπανοκρουσίες (ύστερα από πολυετή καθυστέρηση στην εφαρμογή της σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας και με ένα τσουχτερό ευρωπαϊκό πρόστιμο να επικρέμεται) ο περίφημος ελληνικός Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ), η νέα «ασπίδα» απέναντι στις τουρκικές αξιώσεις. Λίγες ώρες πριν, εντελώς τυχαία…, η τουρκική κυβέρνηση γνωστοποίησε το προσχέδιο του δικού της ΘΧΣ, μια συνεπή εφαρμογή του επεκτατικού δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Ο χάρτης που αποτυπώνει τον ελληνικό ΘΧΣ και κατατέθηκε στην ΕΕ, τα κείμενα που το συνόδευσαν, καθώς και όλη η προπαγάνδα που τον ακολούθησε, επιχειρεί να δημιουργήσει μια παραπλανητική εικόνα για την πραγματικότητα. Να δείξει πως υπάρχει καθαρότητα και αποφασιστικότητα από την ελληνική κυβέρνηση, πως καταγράφονται δικαιώματα και δημιουργούνται προϋποθέσεις για μελλοντικές ευνοϊκές διευθετήσεις. Οι δηλώσεις του Γ. Γεραπετρίτη είναι χαρακτηριστικές: «Η Ελλάδα ψηλώνει και μεγαλώνει το διπλωματικό της αποτύπωμα. Για πρώτη φορά βρίσκονται καταγεγραμμένα σε χάρτη τα απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας». «Η Ελλάδα καταγράφει τη μεγίστη δυνατότητά της στις θαλάσσιες ζώνες». «Το διπλωματικό αποτύπωμα της Ελλάδας, μιας χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, στην καρδιά όλων των διεθνών οργανισμών, είναι σήμερα μεγαλύτερη από ποτέ», κ.ά., κ.ά.

Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα; Ο ελληνικός ΘΧΣ καθορίζει τα ανώτατα «δυνητικά»… όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Δεν οριοθετεί ΑΟΖ εκτός από τις περιοχές όπου υπάρχουν οι συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο, οι οποίες, πάλι, αναγνωρίζουν μειωμένη επήρεια σε νησιά και εξευμενίζουν ποικιλοτρόπως την Τουρκία. Εν ολίγοις, γίνεται ευθεία παραδοχή πως η κήρυξη ΑΟΖ στο Αιγαίο εξαρτάται από την Τουρκία. Επιπλέον, με το ΘΧΣ ομολογούν πως το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια «αναβάλλεται» επ’ αόριστον…

Η ασθενική, ήπια αντίδραση της Άγκυρας, σε αντίθεση με τη γνωστή σκληρή επιθετική γραμμή της, είναι ενδεικτική για το κατά πόσο οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης Κυρ. Μητσοτάκη έχουν πραγματική βάση. Ακόμη και στην περίπτωση που ο ΘΧΣ συνιστούσε μια κάποια κυβερνητική επιτυχία, σημασία δεν έχουν οι χάρτες και τα λόγια αλλά η υποστήριξή τους όταν αυτά αμφισβητούνται στην πράξη. Και εδώ, το κυβερνητικό παρελθόν είναι εξαιρετικά βεβαρημένο.

Από το ενδιαφέρον της Chevron για εξορύξεις υδρογονανθράκων σε θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, το νέο φιάσκο σχετικά με τις εργασίες πόντισης του καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, μέχρι το ΘΧΣ, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως ξετυλίγεται ένα ευρύτερο σχέδιο που περιλαμβάνει τη μεγάλη «διευθέτηση» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, την υλοποίηση δηλαδή της «συνεκμετάλλευσης» υπό αμερικανική και νατοϊκή επικυριαρχία.

Με τα θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα των 28 δισ. να εξυπηρετούν αμερικανονατοϊκές ανάγκες και οικονομικά συμφέροντα των «στρατηγικών συμμάχων» και να γονατίζουν, κι άλλο, τον ελληνικό λαό που καλείται να πληρώσει το λογαριασμό. F-35, φρεγάτες Βelharra, μαχητικά αεροσκάφη Rafale, πύραυλοι Exocet κ.ο.κ. αγοράζονται σωρηδόν υποτίθεται για την τουρκική αποτροπή, αλλά το καλώδιο αντί να απλωθεί μαζεύεται, και μόνο οι τσέπες της αμερικανικής και γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας γεμίζουν. Είναι η Ελλάδα που «ψηλώνει», κατά τον Γ. Γεραπετρίτη.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος