Επιστρέφουν οι «ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΖΩΗΣ πολιτική και πολιτικοί» του Πέτρου Βλάσση

Το βιβλίο «ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΖΩΗΣ πολιτική και πολιτικοί» του Πέτρου Βλάσση  που είχε εξαντληθεί επιστρέφει, σε μια συλλεκτική έκδοση περιορισμένων αντιτύπων που δεν πρέπει να χάσετε!

Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί ένα πόνημα που συνδυάζει την προσωπική αφήγηση με την πολιτική ανάλυση, την προσωπική εξιστόρηση με την γενική πολιτική και κοινωνική ιστορία και φωτίζει πολλές πλευρές της σύστασης και ανάπτυξης των αντιστασιακών οργανώσεων καθώς και της δράσης και της πολιτικής στάσης των μελών τους, την περίοδο 1967-1974 στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Πώς θα το προμηθευτείτε

Αν θέλετε να αποκτήσετε αυτό το μοναδικό μου βιβλίο που φωτίζει άγνωστες πτυχές της πολιτικής και των ανθρώπων που την υπηρετούν, μην χάσετε την ευκαιρία!

Δηλώστε τώρα το ενδιαφέρον σας στέλνοντάς το ονοματεπώνυμό σας και τον αριθμό τηλεφώνου σας στον συγγραφέα: Petros Vlassis (Μήνυμα στο facebook)

Η εκδοτική εταιρεία θα επικοινωνήσει απευθείας μαζί σας και να γίνει η απαραίτητη συνεννόηση!

Από την παρουσίαση του βιβλίου τον Μάη του 2009

Ομιλία του Θεοτόκη Ζερβού στην παρουσίαση του βιβλίου

Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι

Είναι ένας τρόπος να επικοινωνούμε οι ηττημένοι, μιλώντας για ξεχασμένα και παράταιρα πράγματα. Έστω και ανα αυτό σημαίνει πως παρασιτούμε πια στους σκουπιδότοπους της Ιστορίας, αφού όπως συμβαίνει πάντα, την Ιστορία τη σφετερίζονται αυτοί που κράτησαν τις δυνάμεις τους για τη στιγμή των ευκαιριών.

Όμως, αγαπητοί φίλοι, απόψε δεν είμαστε εδώ για να θρηνήσουμε τη συλλογική μοίρα της γενιάς μας, ή της Αριστεράς, αλλά για να προσεγγίσουμε με σεβασμό την περίπτωση ενός ανθρώπου απου διέπρεψε -με εισαγωγικά ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη - σε μία εποχή που η συμμετοχή στα κοινά ήταν συνυφασμένη με τον απόλυτο κίνδυνο. Επίσης, με την τρέλα και οπωσδήποτε όχι με τη σύνεση.

Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για το βιβλίο του Πέτρου Βλάσση "Διαδρομές Ζωής". Ένα βιβλίο που αποτελεί, με κάποιον τρόπο, έναν απολογισμό της μακρόχρονης πορείας του στα πολιτικά δρώμενα των τελευταίων πενήντα χρόνων της ιστορίας του τόπου μας. Επίσης, ένα βιβλίο που επιχειρεί μία παράθεση των απαντήσεων που έδωσε ο συγγραφέας στα μικρά και μεγάλα ερωτήματα που ανέκυψαν κατά τη διάρκεια της δράσης του.

Ωστόσο, πέραν αυτών, έχω τη βάσιμη άποψη πως το βιβλίο αυτό σχετίζεται με την αγωνία του αφηγητή και την απεγνωσμένη προσπάθεια κάθε αξιοπρεπούς εξηντάρη, να διατυπώσει το καίριο και μέγιστο ερώτημα στο οποίο απάντηση υπήρξε η ζωή του.

Κι ας μη θεωρηθεί παράξενο ετούτο το πρωθύστερο, να προηγείται δηλαδή η απάντηση της ερωτήσεως, γιατί στον μεγάλο διάλογο της ζωής μας με την πραγματικότητα, το ερώτημα και η απάντηση εξελίσσονται μαζί για να ενοποιηθούν τελικά μέσα στην επάρκεια της γλώσσας και της έκφρασης. Και μπορεί, βέβαια, ο Πέτρος στον πρόλογό του να δηλώνει πως δε νοιώθει συγγραφέας, όμως οι αρετές της αφήγησής του επιβεβαιώνουν αυτή την επάρκεια.

Φαντάζομαι πως ένα ανδιαφέρον ερώτημα που θα μένει σε εκκρεμότητα πάντα, είναι αυτό που αφορά τη ζωή, τις επιλογές και την πνευματική κατάσταση του Οδυσσέα μετά την επιστροφή του στην Ιθάκη. Αυτός ο πολυμήχανος άνθρωπος που έζησε μέσα στον κίνδυνο, στην ίντριγκα καιστην αντίφαση, πώς άραγε έζησε το υπόλοιπο της ζωής του, τι σκέφτηκε, πώς αξιολόγησε τος κορυφαίες και τις αμφιλεγόμενες πράξεις του; Και, κυρίως, πώς αυτοτοποθετήθηκε στον χώρο και στον χρόνο μετά τη συσσώρευση τόσων εμπειριών; Αν αυτά είναι τα ύστερα ερωτήματα της όποιας Οδύσσειας, μικρής ή μεγάλης, τότε αφορούν και το βιβλίο του Πέτρου Βλάσση.

Αγαπητοί φίλοι, κυρίες και κύριοι.

Θα έλεγε πως δεν είναι μόνον διαβλητή η Ιστορία, αλλά και άδικη, καθώς αλλοτριώνει και εξαφανίζει συχνά την δράση των ατόμων, εντάσσοντάς την στις μεγάλες κινήσεις τη και οδηγώντας έτσι αυτή τη δράση και την προσωπική συνεισφορά, όχι μόνον στη λήθη, αλλά και στην παραποίησή της μέσα στον συλλογικό μύθο. από αυτήν την άποψη και όπως προκύπτει από το βιβλίο, ο Πέτρος δεν άφησε πολλά περιθώρια υιοθεσίας και ιδιοποίησής του από κανένα "συλλογικό υποκείμενο", κόμμα ή άλλο φορέα. Παρόλο που έδρασε μέσα στα πλαίσια τέτοιων οργανισμών, κράτησε την αυτονομία του διεκδικώντας την ιδιαιτερότητά του μέσα στην ομάδα και όχι παραιτούμενος από αυτή στο όνομα μιας πολυδιαφημισμένης και στρεβλής άποψης για τη στράτευση.

Και ας πούμε και τούτο: Πως πολύ συχνά η προσωπική συνεισφορά δεν επιζεί στη μνήμη των ανθρώπων αν πρώτα δεν έχει διατεθεί πως ρξυπηρέτηση του συλλογικού μύθου ή της συλλογικής αγιοσύνης. Δεν είναι λοιπόν μόνο η Ιστορία που ομογενοποιεί τις προσωπικές συμπεριφορές μέσα από την αποστασιοποιημένη οπτική της, είναι ακόμη και τα κομματικά φίλτρα που αποκλείουν τις συμπεριφορές και την προσφορά από πρόσωπα διαφορετικών δοξασιών.

Μία ζωή, λοιπόν, ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και στον φόβο. Και ο Πέτρος πάντα, χωρίς να αγνοεί τον φόβο, να γέρνει, με όποιο κόστος, πρις τη μεριά της αξιοπρέπειας. Τούτο το βιβλίο, λοιπόν, εκτός που μας προσφέρει προς ανάγνωση και αναγνώριση την ιστορία μίας ιδιαίτρης ζωής, αφήνει σε όλους μας να σκεφτούμε το γιατί και προς τι όλα τούτα. Εμείς θελήσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν το πετύχαμε. Τώρα προσπαθούμε να μην αλλάξουμε οι ίδιοι. Δεν είναι εύκολο.

Όμως, στην ωριμότητά μας, όπως και ο Πέτρος ο Βλάσσης, δεν μπορούμε να αποποιηθούμε ούτε τη νιότη μας, ούτε την προσπάθειά μας, όσο λίγα και αν απέδωσε.

Αγαπητοί φίλοι.

Τον Πέτρο τον γνωρίζω από πάντα. Μαζί είμαστε στην παρέα που συγκρότητσε την πρώτη οργάνωση της Αριστεράς, το 1958, στο Γυμνάσιο, σαφώς παράνομη και με δραστηριότητα κυρίως την ανταλλαγή γνώσεων και απόψεων. Την περίοδο αυτή ο Πέτρος την περιγράφει με μεγάλη σαφήνεια. Αποδίδει τις εφηβικές μας ανησυχίες καθώς και το ανυπότακτο του χαρακτήρα μας. Την αλληλεγγύη μέσα στη φτώχια της εποχής, μα και τη θέλησή μας να προχωρήσουμε στο πανεπιστήμιο.

Εδώ αναφέρει και την ταβέρνα του Κοντομάρη, στην οποία τρώγαμε μα και περνάγαμε κάμποσες ώρες όταν η παρέα με τη συντροφιά εργατών και άλλων ανθρώπων του μόχθου επιδίδονταν σε πολιτικές κυρίως συζητήσεις.

Ύστερα ήρθαν τα φοιτητικά μας χρόνια. Εγώ ανέβηκα στη Σαλινίκη και ο Πέτρος στην Αθήνα. Φοιτητής στην Ανωτάτη Εμπορική, εργαζόμενος συγχρόνως και πάντα συμμέτοχος στις δραστηριότητες του φοιτητικού κινήματος.

Ώσπου, στις 21 Απριλίου του 1967, ήρθαν αυτόκλητοι οι συνταγματάρχες να "σώσουν" την Ελλάδα. Ο Πέτρος πάλι μέσα σε όλα. Κόντρα στον φόβο και στην παραίνεση για σύνεση και ήσυχη στάση.

Αυτήν την εποχή αρχίζει η πρώτη και αφάνταστη περιπέτεια της ζωής του, με τη σύλληψή του, τον ανελέητο βασανισμό του, την στράτευσή του και την μυθιστορηματική απόδρασή του από την Ελλάδα.

Κι ύστερα η δεύτερη φάση της μεγάλης περιπέτειας.

Μετά τη μαρτυρία του, αποφασιστικής σημασίας για την αποπομπή της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, η μεγάλη περιπλάνησή του στη Γηραιά Ήπειρο για τις ανάγκες του αντιδικτατορικού αγώνα. Εκεί γνωρίζει τους πάντες και τα πάντα. Πρόσωπα που τα υστερότερα χρόνια θα διαδραμάτιζαν πρώτους ρόλους στην πολιτική μας ζωή, καθώς και πρόσωπα που μετά την πρώση της δικτατορίας, και αφού έκαμαν το καθήκον τους, θα επέστρεφαν στον κανονικό τους βίο.

Σε αυτή τη φάση της ζωής του, ο Πέτρος βρέθηκε πολλές φορές μόνος, ανόμοιος και άστεγος. Κι όσες φορές χρειάστηκε, προσέφυγε στους καλούς φίλους που η κοινη μοίρα τους είχε σκορπίσει παντού.

Και ύστερα η επιστροφή.

Η τρίτη φάση της περιπέτειας.

Η σύλληψη ξανά, το στρατοδικείο και η τελική αθώωσή του από την κατηγορία της λιποταξίας.

Ο Θ. Καλαφάτης για τις "Διαδρομές Ζωής"

Το βιβλίο του Πέτρου Βλάσση «Διαδρομές ζωής: Πολιτική και Πολιτικοί» αποτελεί μια προσωπική μαρτυρία, από τις λίγες, για την αντιδικτατορική δράση και τους αντιστασιακούς αγώνες στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Συνδυάζει την προσωπική αφήγηση με την πολιτική ανάλυση, την προσωπική εξιστόρηση με τη γενική πολιτική και κοινωνική ιστορία και φωτίζει πολλές πλευρές της σύστασης και ανάπτυξης των αντιστασιακών οργανώσεων καθώς και της δράσης και της πολιτικής στάσης των μελών τους, την περίοδο 1967-1974.

Ανεξάρτητα της διάταξης των επιμέρους κεφαλαίων το βιβλίο χωρίζεται σε τρείς μεγάλες ενότητες – διαδρομές: πριν από τη Χούντα, κατά τη διάρκεια της και μετά.

Στην πρώτη ενότητα δίνεται το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ανδρώνεται και πολιτικοποιείται ο συγγραφέας. Ο αυτοσαρκασμός και το κερκυραϊκό χιούμορ συνδυάζονται με μια διεισδυτική εξέταση της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης. Στη δεύτερη ενότητα διακρίνονται τρείς σταθμοί: ο στρατός, το Στρασβούργο όπου καταθέτει ως μάρτυρας εναντίον της Χούντας για τα βασανιστήρια που υπέστη στη διάρκεια της σύλληψής του, και η μεγάλη διαδρομή του στις ευρωπαϊκές πόλεις ως στρατευμένο μέλος των αντιδικτατορικών οργανώσεων. Στην τρίτη ενότητα παρουσιάζεται η μεγάλη ατομική διαδρομή του συγγραφέα που αφορά την περιπέτειά του στη Δυτική Ευρώπη καθώς και την επιστροφή του στην Ελλάδα, μετά την πτώση της Χούντας, και την επαγγελματική και κοινωνική του ενσωμάτωση.

Αξίζει να αναφερθούμε στο μεγάλο σώμα αρχειακών τεκμηρίων από το οποίο διανθίζεται το βιβλίο. Πρόκειται για την αλληλογραφία του Πέτρου Βλάσση με μέλη και υπευθύνους των αντιστασιακών οργανώσεων στη Δυτική Ευρώπη, με φίλους κρατούμενους στην Ελλάδα και με τα μέλη της οικογενείας του. Το περιεχόμενο των επιστολών αποτελεί ένα μεγάλο καθρέφτη για τα πρόσωπα που στελεχώνουν τις αντιστασιακές οργανώσεις στο εξωτερικό και τις πολιτικές που ακολούθησαν.

Μέσα απ’ αυτές της διαδρομές ο Πέτρος Βλάσσης είδε και έμαθε πολλά, παρέμεινε ζωντανός και όρθιος. Δεν αλέστηκε από τις μυλόπετρες της καθημερινότητας και των κοινωνικών και πολιτικών μηχανισμών.

(από τον πρόλογο του βιβλίου)

Χαιρετισμός του Περικλή Κοροβέση για την παρουσίαση του βιβλίου

O παλιός μου φίλος και σύντροφος Πέτρος Βλάσσης μας έδωσε μια πολύτιμη μαρτυρία.Τα μεγάλα γεγονοτα της ιστορίας απαρτίζονται από μικρές προσωπικές ιστορίες και βλέπουμε οτι αυτά τα υψηλά επιτεύματα τα έχουν κάνει άνθρωποι σαν όλους εμάς, πράγμα που σημαίνει οτι ο καθένας από μας στις κατάλληλες συνθήκες καταργεί τον μικρό του εαυτό και γίνεται δημιουργός της ιστορίας.Εκεί εντάσσεται και η αφήγηση του Πέτρου Βλάσση και τον ευχαριστούμε γι αυτό.-

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Περικλής Κοροβέσης - Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α΄Αθήνας

Χαιρετισμός του Σπύρου Ζερβού για την παρουσίαση του βιβλίου

Αγαπητέ φίλε Πέτρο,

Μόλις χθες, ταξιδεύοντας προς Αμερική, προσπάθησαν να διαβάσω το βιβλίο σου, το οποίο πραγματικά με ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω. Χρόνια δύσκολα, που όμως με νοσταλγία μου τα ξαναθύμισες.

Παρόλο που το διάβασα αποσπασματικά, πέρα από τη ζωή σου και την αντιστασιακή σου δράση, που βεβαίως εμείς οι φίλοι σου λίγο έως πολύ τη γνωρίζαμε, με εντυπωσίασαν τρία πράγματα:

Ο τίτλος που διάλεξες ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσες να βάλεις.

Τα σκίτσα στα εξώφυλλα μπρος και πίσω, δένουν απίθανα με την ουσία του βιβλίου σου

Το ότι παραθέτεις μόνο γεγονότα και ντοκουμέντα, χωρίς να τα αναλύεις, δείχνει ότι δεν προσπαθείς να πείσεις τον αναγνώστη για τίποτε, τον αφήνεις να καταλάβει ό,τι αυτός θέλει. (αυτό βεβαίως μπορεί να είναι και καλό αλλά και κακό, γιατί έτσι κρύβεις την αλήθεια σου... ή μήπως είναι το θέμα του επομένου; Μακάρι.

Φίλε Πέτρο, ειλικρινά λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι στην παρουσίαση. Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και το βιβλίο σου να έχει τη επιτυχία που του αξίζει, όχι βέβαια γιατί εσένα σε ενδιαφέρουν τόσο οι πωλήσεις, αλλά να διαβαστεί για να μαθαίνουν οι νέοι και να προβληματίζονται οι μεγαλύτεροι.

Με αγάπη

Ο φίλος σου,

Σπύρος Ζερβός

Χαιρετισμός του Κλεάνθη Γρίβα για την παρουσίαση του βιβλίου

Η προσωπική μαρτυρία του Πέτρου Βλάσση αναφέρεται σε μια εποχή επικινδυνότητας όπου η συμμετοχή στα κοινά ήταν ανιδιοτελής και συνεπαγόταν -πάντα- προσωπικό ρίσκο.

Μια εποχή που φαντάζει εξόχως μακρινή σε σχέση με τη σημερινή εποχή της καθολικής κλεπτοκρατίας που η συμμετοχή στα κοινά είναι απολύτως ιδιοτελής και με μοναδικό κίνητρο το προσωπικό κέρδος.

Διαβάζοντάς την μαρτυρία του Πέτρου, έχει κανείς την εντύπωση ότι κάποιος φίλος διηγείται μια μπερδεμένη προσωπική του ιστορία και -που και που- χαμογελάει πονηρά, λέγοντας: Τελικά το έζησα κι αυτό…

Η μαρτυρία αποκαλύπτει μια άλλη διάσταση του Πέτρου. Εντάχθηκε, αγωνίστηκε, κατέβαλε το ανάλογο τίμημα και βγήκε ζωντανός για να καταγράψει τη δική του «μια εποχή στην κόλαση» (που, από ορισμένες απόψεις, ήταν καλύτερη από την εποχή στον «παράδεισο» που την διαδέχθηκε). Μόνο που… «έφτασε αργά, της πήραν άλλοι τη θέση».

Μετά την «εποχή στην κόλαση» (που ανατράπηκε εκ των έξω και άνω), οι γραφειοκρατίες που βρίσκονταν εντεύθεν και εκείθεν της εξουσίας εκστράτευσαν για να βιάσουν την ιστορία, να την κατακρεουργήσουν και να την μεταπλάσουν σε Μύθο.

• Αρχικά, οι νέοι συνδιαχειριστές της εξουσίας (συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι) περιμάζεψαν αίμα, πτώματα, διαψευσμένες ελπίδες και όνειρα, τα ανέμειξαν με τη χολή που ξερνάει η «ύπαρξή» τους και κατασκεύασαν ένα αποτρόπαιο χαρμάνι και στήριξαν την εξουσία τους στο χρηματιστήριο της πρώτης, τυχοδιωκτικής, φάσης της Μεταπολίτευσης.
• Στη συνέχεια, περιμάζεψαν τα γεγονότα, τα «καθάρισαν» από κάθε επικίνδυνο φορτίο, τα ξανάπλασαν κατά το δοκούν, μετέτρεψαν την Ιστορία σε Μύθο, παρήγαγαν ένα αηδιαστικό γραφειοκρατικό αμάλγαμα και στήριξαν την εξουσία τους στο χρηματιστήριο της δεύτερης, κλεπτοκρατικής, φάσης της Μεταπολίτευσης.

Δεν έχει πλάκα η ζωή;

Καλοτάξιδη η μαρτυρία σου Πέτρο

Κίνητρο {μάλλον όχι (αν και δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος γι’ αυτό). }

Κλεάνθης Γρίβας

Δυο λόγια για τον συγγραφέα

Ο Πέτρος Βλάσσης γεννήθηκε στη Λευκίμμη της Κέρκυρας το 1943 και από τα νεανικά του χρόνια εντάχθηκε στις πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς, στη Ν.ΕΔΑ και στη συνέχεια στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Τη δικτατορία συνελήφθη και βασανίστηκε. Κατάφερε όμως να αποδράσει στο εξωτερικό και να συνεχίσει την αντιδικτατορική του δράση στην Ευρώπη, ενώ η μαρτυρία του από τα βασανιστήρια στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας συνέβαλε στην αποβολή της δικτατορικής κυβέρνησης από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, εργάσθηκε σε αρκετές δουλειές και συνταξιοδοτήθηκε από τον ΕΟΤ. Το 2009 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Διαδρομές ζωής", στο οποίο περιγράφει την πολιτική του πορεία και τον αντιδικτατορικό αγώνα.