Πάμε Μον Ρεπό για τα γενέθλια του Καρόλου; (Β' μέρος)

Όλοι λοιπόν σήμερα Τετάρτη το σούρουπο στο Μον Ρεπό για τη γιορτή γενεθλίων του Βρετανού βασιλιά Καρόλου που οργανώνει η εν Ελλάδι βρετανική πρεσβεία;

Ή είναι καλύτερα να γυρίσουμε απαξιωτικά την πλάτη στην καταγέλαστη απόπειρα αναζωπύρωσης οδυνηρών θεμάτων του βρετανικού και μοναρχικού παρελθόντος στην Κέρκυρα που εμμέσως πλην σαφώς εγείρονται με την προφανώς εσκεμμένη και προκλητική επιλογή του χώρου του άλλοτε παλατιού - έπαυλης και νυν Μουσείου Παλαιόπολης Μον Ρεπό για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας εκδήλωσης;

Γεγονός είναι ότι απόψε στο τεράστιο κτήμα θα αναβιώσουν περασμένα μεγαλεία με ξεχασμένες γιορτές γενεθλίων των εστεμμένων του βρετανικού Θρόνου στην Κέρκυρα. Για τον λόγο αυτό, όπως ανακοινώθηκε χθες, εκτάκτως σήμερα οι επισκέψεις των κοινών θνητών στο κτήμα ολοκληρώνονται στις 4 το μεσημέρι. Μετά, στο Μον Ρεπό θα αρχίσουν σιγά-σιγά να αντηχούν πάλι όπως παλιά, επειδή το ζήτησε η βρετανική πρεσβεία των Αθηνών για την εθνική γιορτή των γενεθλίων του μονάρχη της αυτόν το μήνα στη Βρετανία, βασιλικοί ύμνοι και εμβατήρια. Ποιος να το φανταζόταν, δεκαέξι δεκαετίες μετά την αποτίναξη του βρετανικού ζυγού και μισόν και πλέον αιώνα μετά την έκπτωση της δυναστείας του ελληνικού Θρόνου!

Η βρετανική πρεσβεία βάλθηκε, θαρρείς, να ανασύρει από τα βάθη περασμένων δεκαετιών ξεχασμένες και αξέχαστες σελίδες του βρετανικού και βασιλικού παρελθόντος στα μέρη μας.

Σχετική με εκείνο το παρελθόν και με κάποια από τα πάθη του λαού μας είναι η εικόνα που είδατε στην κορυφή αυτών των γραμμών.

Προέρχεται από φύλλο της εφημερίδας «Η Φωνή του Λαού» του ΕΑΜ Κέρκυρας, το οποίο φέρει ημερομηνία 5 Ιουλίου 1946. Το σχετικό δημοσίευμα είχε τον τίτλο «Όπως και στα χρόνια του Μεταξά!», παραπέμποντας στα «έργα και τις ημέρες» της ομώνυμης στρατιωτικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936. Ένας Βρετανός αξιωματούχος, βλέπετε, γινόταν δεκτός στην Κέρκυρα με τιμές ανάλογες αρχηγού του κράτους!

Ούτε λίγο ούτε πολύ στις 3 Ιουλίου 1946 ο τότε Νομάρχης Κέρκυρας Ι. Κοκκινάτος, ανταποκρινόμενος προφανώς σε «άνωθεν» απαιτήσεις, είχε ορίσει με εγκύκλιό του ως υποχρεωτική την παρουσία των Κερκυραίων δημοσίων υπαλλήλων και εν γένει των υπαλλήλων φορέων του Δημοσίου σε επίσημη υποδοχή Βρετανού στρατηγού, που θα έφτανε τις απογευματινές ώρες της 6ης Ιουλίου στο αεροδρόμιο της πόλης!

Για τη «φιλική λαϊκή υποδοχή» του υψηλόβαθμου Βρετανού αξιωματούχου δεν κινητοποιήθηκε απλώς σύμπασα η «καλή κοινωνία» του νησιού, όπως περίπου συμβαίνει τώρα, αλλά εκδόθηκε και τοπικό φιρμάνι. Ο Βρετανός επίσημος, βλέπετε, ήταν ο Υψηλότατος αρχηγός των εν Ελλάδι βρετανικών στρατευμάτων που παρέμεναν 

ακόμα στην ελληνική πρωτεύουσα, παρόλο που είχαν περάσει μήνες πολλοί απ' όταν μαζί με κάθε λογής «εθνικόφρονες» δυνάμεις είχαν αιματοκυλίσει την Αθήνα για να «στερεωθεί» το... δημοκρατικό καθεστώς και να παλινορθωθεί ο ελληνικός Θρόνος. Και τι δεν είχε συμβεί τότε στο νησί, για να γίνει ασμένως δεκτή η βρετανική στρατιωτική αποστολή υπό τον στρατηγό Κρόφορντ!

Ιδού το περιεχόμενο εκείνης της οπωσδήποτε κατάπτυστης εγκυκλίου, που έφερε στο φως η εφημερίδα:

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Αριθ. πρωτ. 4451)3.7.46

Προς

Τους κ.κ. Προϊσταμένους των ενταύθα δημοσίων πολιτικών Υπηρεσιών και Νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου

Έχομεν την τιμήν να φέρωμεν εις γνώσιν Υμών ότι την προσεχή Παρασκευήν 5 και 15' μ.μ. ακριβώς, αφικνείται αεροπορικώς (αεροδρόμιον Γαρίτσης) ο αρχηγός των εν Ελλάδι βρεττανικών δυνάμεων στρατηγός Κρώφορντ, ο οποίος θέλει γίνει επισήμως δεκτός παρά των αρχών. Παρακαλούμεν όθεν όπως μετά των υφ' Υμάς υπαλλήλων ευρίσκεσθε εγκαίρως εν τω αεροδρομίω, δύνασθε δε να κάμετε χρήσιν αυτοκινήτων άτινα διατεθήσονται προς τούτο και θα εκκινώσει από 4-5 μ.μ. εκ του δημοτικού Θεάτρου και του κινηματογράφου «Εθνικόν».

Τονίζομεν ότι η παρουσία Υμών και των υφ' Ημάς είναι υποχρεωτική.

Ο Νομάρχης Κερκύρας

(υπ.) Ι. ΚΟΚΚΙΝΑΤΟΣ

Σχολίαζε εύλογα η τοπική εφημερίδα, θυμίζοντας ότι ο Βρετανός στρατηγός εξακολουθούσε να αποκαλείται σύμμαχος, λόγω του παγκόσμιου πολέμου που προηγήθηκε: «Δημοσιεύουμε παρακάτω διαταγή της Νομαρχίας Κερκύρας που υποχρεώνει τους δημ. υπαλλήλους να αποδώσουν φόρον αποικιακής υποτελείας στον αφικνούμενο αύριο άγγλο στρατηγό. Δεν είμαστε μεις που δε θα θέλαμε να γίνει υποδοχή σ' έναν ανώτατο σύμμαχο αξιωματικό. Μα ο τρόπος αυτός δείχνει ακόμα μια φορά την πίκρα που νιώθει ο Ελληνικός Λαός απ' την αγγλική κατοχή και την ανάγκη που αισθάνονται οι Έλληνες πράκτορές της να σέρνουν αγεληδόν το λαό σε υποδοχές μεταξικού προτύπου». Περιττό να πούμε ότι η εφημερίδα κατηγορήθηκε, όπως και σήμερα όσοι αντιδρούν στην προκλητική επιλογή του χώρου του Μον Ρεπό για τη γιορτή της βρετανικής πρεσβείας, για... υπονόμευση της φιλίας των δύο λαών!

Εδώ που τα λέμε, βέβαια, για να επανέλθουμε στην αποψινή εκδήλωση, βασιλικά γενέθλια είναι αυτά, δεν θα έπεφτε έξω το κράτος αν σε αναλογία με όσα είχαν γίνει τότε έβαζε μερικά πολυτελή, φυσικά, στολισμένα πούλμαν, μαζί με κάποιες λιμουζίνες, φυσικά με φιμέ τζάμια, για την ταιριαστή προσέλευση των επίσημων προσκεκλημένων στο Μον Ρεπό. Δεν θα χάλαγε ο κόσμος, στο κάτω-κάτω, ούτε αν οι τοπικές αρχές είχαν φροντίσει ώστε οι υψηλοί επισκέπτες και λοιποί επίλεκτοι προσκεκλημένοι να κατευθυνθούν από το αεροδρόμιο ή άλλο σημείο της πόλης προς το Μον Ρεπό έφιπποι και με άμαξες, όπως κάνει τη μέρα γιορτής των γενεθλίων του εκάστοτε βασιλιά ή της εκάστοτε βασίλισσας η βασιλική πομπή από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και το The Mall προς το Horse Guard's Parade, ώστε έτσι να εξασφαλίσουμε παγκόσμια δημοσιότητα και προβολή.

Με τόση κατανόηση που βρίσκει στον φιλόξενο και αμνησίκακο αυτό τόπο από κάποιες κρατικές αρχές, δεν θα παρεξηγήσουμε τον κ. πρέσβη ούτε αν έχει προνοήσει ή τύχει να προσέλθει εκεί και κάποιος άτυπος έστω αντιπρόσωπος της επί μακρόν στοργικά ενισχυόμενης από το βρετανικό Στέμμα συγγενικής του, πλην όμως έκπτωτης πια, εγχώριας βασιλικής δυναστείας. Γιατί όχι; Πόσες και πόσες αλήθειες θα μπορούσε να μας πει για την ιστορική κληρονομιά του Μον Ρεπό επί των δικών της ημερών!

Συμπεριλαμβανομένων ασφαλώς κάποιων γεγονότων της περιόδου μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, οπότε ο γνωστός για τα κατορθώματά του στη Μικρασιατική εκστρατεία παππούς του Καρόλου Γ', ο πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας και της Δανίας των Γλύξμπουργκ, διέσωσε τη φήμη και το μεγαλείο του Μον Ρεπό. Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του μια κυβερνητική απόφαση που είχε ληφθεί ερήμην του, απέκρουσε μια υποτιθέμενη... «εισβολή» αόπλων στο κτήμα. Αφού προηγουμένως γλίτωσε για τα πεπραγμένα του στη Μικρά Ασία μια θανατική καταδίκη και άλλες βαριές ποινές χάρη στη γνωστή ευσπλαχνία της βρετανικής άρχουσας τάξης που παρενέβη, ο πρίγκιπας απαγόρευσε -με τη βοήθεια των όπλων της φρουράς του βεβαίως- να διατεθούν χώροι και σπιτάκια του κτήματος για την προσωρινή στέγαση και τη δημιουργία μικρού καταυλισμού μερικών από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες που είχαν κατακλύσει το νησί.

Έτσι, λοιπόν, αν δεν προσέλθει απόψε στο Μον Ρεπό ούτε κάποιος από το στενό φιλικό περιβάλλον των «Ντε Γκρες» για να θυμίσει κάποιες τέτοιες γενναίες πράξεις του Οίκου στην Κέρκυρα, θα φιλοτιμηθεί ο κ. πρέσβης, ελπίζουμε, να ενημερώσει τους καλεσμένους του, έστω μεταξύ τυρού και αχλαδιού, για το μεγάλο σθένος που επέδειξε ο παππούς του Καρόλου στην προάσπιση της ακεραιότητας και της αίγλης του Μον Ρεπό από τους εξαθλιωμένους Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Μία πρόποση λοιπόν απόψε και για τον πολλές φορές σωτήριο ρόλο της βρετανικής πρεσβείας στα κερκυραϊκά και ελληνικά πράγματα, αφού φρόντισε τότε και φυγάδευσε με βρετανικό πλοίο τον πρίγκιπά μας στο εξωτερικό, μέσω της Κέρκυρας.

Δεν ξεχνάμε ούτε τις απόρρητες έγγραφες επισημάνσεις της καλής πρεσβείας προς το ελληνικό κράτος, αμέσως μόλις τα Επτάνησα εντάχθηκαν στον εθνικό κορμό, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα όφειλε να δείξει μεγάλη προσοχή και να θεσπίσει ειδικά μέτρα περιορισμού των δικαιωμάτων των Ριζοσπαστών των νησιών μας, ώστε να μην μπορούσαν να μολύνουν ολόκληρο το έθνος μας.

Πολλές ευχαριστίες στην πρεσβεία ακόμη μία φορά και για τη βοήθεια που προσέφερε τότε, μέσω του τοπικού βρετανικού προξενείου, ώστε να μεταφερθούν παράνομα στο Λονδίνο διάφορες σημαντικές κερκυραϊκές αρχαιότητες Βρετανού «συλλέκτη», οι οποίες κατέληξαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου ως ιδιοκτησία του και ευσχήμως αποκαλούνται «Συλλογή Γουντχάουζ».

ΩΡΑΙΟ θα ήταν επίσης, αφού υποσχέθηκε στις τοπικές αρχές, όπως λέγεται, πως οι εκδηλώσεις θα γίνουν με όρους «σεβασμού των παραδόσεων και της ιστορίας», η πρεσβεία να έχει μεριμνήσει κιόλας να δέσει στο λιμάνι μας κανένα πολεμικό πλοίο της χώρας της, όπως τον παλιό καλό καιρό, ικανό να κρούσει αργά το βράδυ της γιορτής βροντερό «Χαιρετισμό» του κερκυραϊκού λαού στον Κάρολο.

Πλοίο σύγχρονο, φυσικά, όχι σαν εκείνα της αρμάδας που η Βρετανία έστειλε στην Κέρκυρα το 1802 κατόπιν παράκλησης της συμμάχου της Οθωμανικής Πύλης προς τον αρχαιολάτρη Βρετανό πρεσβευτή στην Πόλη λόρδο Έλγιν, με σκοπό τη βίαιη καθυπόταξη του κερκυραϊκού λαού που αντιδρούσε στην επιβολή της ρωσο-τουρκικής κυριαρχίας και στην παλινόρθωση των Ευγενών. Κανένα πλοίο πιο μοντέρνο βέβαια κι από εκείνα που έφταναν έμφορτα όπλων το ένα μετά το άλλο στο νησί αμέσως μετά την Κατοχή, διασφαλίζοντας την επιβολή της τρομοκρατικής μονοκρατορίας του ληστρικού ΕΔΕΣ Ηπείρου στην ξεκάθαρα τοποθετημένη υπέρ του ΕΑΜ Κέρκυρα, εν ονόματι των «συμμαχικών» όπλων.

Έτσι ώστε, με κάποιο σύγχρονο πολεμικό πλοίο να γίνεται απολύτως σαφές ότι σ' αυτούς τους παγκοσμίως ταραγμένους και πονηρούς καιρούς πολεμικών σχεδιασμών η άρχουσα τάξη της άλλοτε Βρετανικής Αυτοκρατορίας των πέντε θαλασσών είναι ακμαία, ότι δεν περιορίζεται στο ουκρανικό μέτωπο ο ηγετικός ρόλος της στην εκρηκτική κλιμάκωση των διεθνών αντιπαραθέσεων, ότι δεν ξεχνάει ούτε αυτήν εδώ τη μικρή κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη και πάντα θα σπεύδει να μας προστατεύει από κάθε είδους -Θεός φυλάξοι- εγχώριους ριζοσπάστες!

ΕΠΙΣΗΣ, δεν θα ήταν άσχημο ίσως να μεταφερθούν και λίγα κανόνια βρετανικού πλοίου στο Παλαιό Φρούριο, στραμμένα φυσικά κατευθείαν προς τον κόσμο, προς τον λαό στη Σπιανάδα. Σίγουρα θα αρέσει και θα είναι ταιριαστή με την όλη εκδήλωση μια τέτοια αληθινή αναπαράσταση των συνθηκών υπό τις οποίες η «φιλελεύθερη» βρετανική «Προστασία» το 1817 έκανε γνωστό στους Κερκυραίους με τυμπανιστές, εξ ονόματος του Θρόνου του Λονδίνου, ότι έθετε σε ισχύ ένα μνημειωδώς αυταρχικό και ολιγαρχικό τερατούργημα νομοθετικών διατάξεων ως Σύνταγμα «Προστασίας», κουρελιάζοντας διεθνείς συμφωνίες. Λίγοι τυμπανιστές του βρετανικού Ναυτικού, όσο και να 'ναι, θα χρειαστούν και στο Μον Ρεπό. Ελπίζουμε άλλωστε να έχουν συνηγορήσει οι αρμόδιοι και σε μερικούς εύστοχους κανονιοβολισμούς από τη θάλασσα στη διάρκεια της μέρας για το χαρμόσυνο γεγονός.

Με κάποιο ευλύγιστο πολεμικό πλοίο, τέλος πάντων, θα είναι πιο εύκολο για τη βρετανική διπλωματική αντιπροσωπεία να κάνει πριν από τη γιορτή με κάθε επισημότητα και μια μεσημεριανή βόλτα-αστραπή σε κάποιο από τα Διαπόντια νησιά μας, όπως την Ερείκουσα, συνοδευόμενη ίσως από τοπικούς αξιωματούχους. Για να δει και να μάθει από κοντά πού οι αρμοστές και οι λοιποί αξιωματούχοι της οδυνηρά εκσυγχρονιστικής βρετανικής «Προστασίας» εξόριζαν και φυλάκιζαν υπό φρικτές συνθήκες τους Επτανήσιους αγωνιστές Ριζοσπάστες βουλευτές, μεταξύ αυτών και τον εκδότη της κερκυραϊκής εφημερίδας «Ριζοσπάστης» Ιωσήφ Μομφερράτο, οι οποίοι ηγήθηκαν του αγώνα για την Ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα και για κοινωνικά δικαιώματα. Με τα περί ριζοσπαστισμού θα νιώσουν κάπως άβολα οι Βρετανοί διπλωμάτες, αφού τέτοιες φοβερές λέξεις στα βρετανικά και λοιπά ευρωπαϊκά πολυτελή σαλόνια θεωρούνται πια σατανικές, αλλά -πώς να το κάνουμε- δεν νοείται πάρτι είτε «γαλαζοαίματων» και υψηλόβαθμων υπηρετών τους είτε άλλων επιφανών του χρήματος στην Κέρκυρα, εστεμμένων και μη, χωρίς μια μικρή, έστω, κρουαζιέρα στα Διαπόντια νησιά μας!

Με την άδειά του, ελπίζουμε, προτείνουμε στον αξιότιμο κ. πρέσβη, ως ελληνομαθής που είναι, με την ευκαιρία αυτή να διαβάσει στο Ίντερνετ το κείμενο «Η τερατώδης αγγλική βία στα Επτάνησα με τα μάτια του Φρανσουά Λένορμαν».

ΙΣΩΣ διαβάζοντάς το κάνει δεύτερες σκέψεις όσον αφορά τη σοφία της απόφασης της πρεσβείας του να επιλέξει τον τόπο του Μον Ρεπό για τη γιορτή της, αφού η επιλογή αυτή αναπόφευκτα αναμοχλεύει, είτε εμμέσως είτε ευθέως, ποικίλα θέματα σχετικά με τον βίο και την πολιτεία της βρετανικής κυρίαρχης τάξης και των μοναρχικών δυναστειών στην Κέρκυρα, τα οποία θα ήταν καλό γι' αυτήν, νομίζουμε, να μην έρχονται στην επιφάνεια. Ε, λοιπόν, ας γίνει απολύτως σαφές: Κανένας εξωραϊσμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητος. Το οφείλουμε, πρώτα-πρώτα, στους προγόνους μας.

Σε ένδειξη «σεβασμού στον τόπο», όπως λένε, τα επιτελεία της πρεσβείας έχουν καλέσει στο Μον Ρεπό και μια Φιλαρμονική της πόλης γι' αυτά τα γενέθλια που τελικά δεν είναι γενέθλια, αφού ο Βρετανός βασιλιάς γεννήθηκε Νοέμβριο μήνα. Ασφαλώς θα τη δέσμευσαν να μην παίξει ταιριαστά άσματα όπως το πασίγνωστο «Σ' ένα παπόρο μέσα - σ' ένα παπόρο μέσα / Στην Κέρκυρα μας πάνε - να μας κρεμάσουνε», ούτε τον Ύμνο των Επτανησίων Ριζοσπαστών, για την περίοδο της άλλοτε ραφιναρισμένης και άλλοτε απίστευτα ωμής βρετανικής βίας στα Επτάνησα. Ίσως προτιμούν εμβατήρια και βέβαια τον βρετανικό εθνικό Ύμνο, όπως τον παλιό καλό καιρό, επιτρέποντας με τη γνωστή γαλαντομία τους και τον ελληνικό, από μια τοπική χορωδία που επίσης κάλεσαν. Επέλεξαν, λέει, μετά από πολλή σκέψη, την Παλαιά Φιλαρμονική του 1840. Δικαίως το βασάνισαν λιγάκι, αν όντως συνέβη αυτό. Βλέπετε, στα χρόνια της «Προστασίας» τους οι τοποτηρητές του βρετανικού Θρόνου είχαν απαγορεύσει στη Φιλαρμονική να εμφανίζεται με κυανόλευκη στολή!

ΣΩΖΟΝΤΑΙ, είναι αλήθεια, καταγραφές διάφορες γύρω από το... μεγαλείο των γιορτών που υποχρεωτικά γίνονταν στην αγγλοκρατούμενη Κέρκυρα για τα γενέθλια του κατόχου του βρετανικού Στέμματος.

Ο μεγάλος μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, για να αρκεστούμε εδώ σ' αυτόν, διέσωσε σε επιστολή του προς τον μουσουργό Νικόλαο Μάντζαρο κάτι σχετικό με γιορτασμό των γενεθλίων της βασίλισσας Βικτωρίας της Βρετανίας τον Μάιο του 1850 στην Κέρκυρα. Μετά από απογευματινό περίπατο ξαπόσταινε στα Μουράγια της πόλης, όταν νόμισε πως κάποιοι νέοι συμμετείχαν μ' έναν δικό τους τρόπο στη γιορτή. Έγραψε κι έστειλε λοιπόν στον Μάντζαρο ένα μικρό γράμμα, λέγοντάς του: «Μια βάρκα γεμάτη από νέους που δεν τους γνωρίζω, μα που τους είδα συχνά να μπαίνουν από την πόρτα της Φιλαρμονικής, πλησιάζοντας στο μουράγιο όπου στεκόμουν, δημιούργησε ξαφνικά ένα ζωηρό θόρυβο, που στην αρχή τον πήρα για τον τελευταίο χαιρετισμό προς τη Βασίλισσα, έπειτα πως με καλούσαν να λάβω κι εγώ μέρος στη χαρά τους, ώσπου στο τέλος οι πράξεις και τα λόγια τους με έκαναν να καταλάβω καθαρά πως τη ζωηρή εκείνη στιγμή απευθύνονταν προς εμένα με την έμπνευση της ευγενικιάς νεανικής τους ψυχής. Σου ζητώ λοιπόν, στ' όνομα της φιλίας μας, να τους παρακαλέσεις με το βάρος που έχει ο λόγος σου, να με συμπαθήσουν που τους αποκρίθηκα τόσο αργά και τόσο αδέξια· και να τους διαβεβαιώσεις πως εντελώς διαφορετικά, με σαφήνεια, πληρότητα και αποφασιστικότητα, έχοντας το νου μου στο μέλλον της Πατρίδας, με το οποίο είναι τούτοι φυσικά δεμένοι, τους παρακινεί η ψυχή μου προς ό,τι πνευματικά και ηθικά υψηλό· κι εκεί εύχομαι να τους ακολουθήσουν και οι πιο ζηλευτές από τις επίγειες ευτυχίες». Σε άλλα γράμματά του εκείνης της περιόδου προς τον αδελφό του Δημήτριο στη Ζάκυνθο, σταλμένα με πρόσωπα της εμπιστοσύνης του, ο ποιητής ανέφερε πως οι Βρετανοί κυρίαρχοι παραβίαζαν την αλληλογραφία του ώστε να ελέγχουν κάθε του σκέψη και κίνηση. Επίσης στιγμάτιζε μέτρα που έπαιρναν στο νησί εις βάρος της μόρφωσης του λαού. Κάποιοι από τους αξιωματούχους τον λοιδορούσαν, λέγοντας πως είχε μείνει «ο γάιδαρος εκείνος ο προ τριάντα ετών» (!!!), επειδή στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» που είχε γράψει στα νιάτα του, ως γνωστόν, στηλίτευε τον βρετανικό ζυγό στα Ιόνια νησιά.

Ο Σολωμός, βλέπετε, δεν είχε το «ευρύ» εθνικό κριτήριο εκείνων που είναι έτοιμοι να αραδιάσουν ένα σωρό ατελείωτα καλά που η βρετανική εξουσία του καιρού του υποτίθεται ότι έκανε για τον λαό και -τι να κάνουμε, λένε- αναπόφευκτα έκανε και κάποια όχι και τόσο ωραία πράγματα, κάποια λάθη!

Τότε, το 1850, τα γενέθλια της Βικτωρίας γιορτάστηκαν επίσημα στην Κέρκυρα στις 24 Μαΐου. Οι πειθήνιες συνήθως τοπικές αρχές συμμετείχαν με «κάθε λαμπρότητα» στους σχετικούς ετήσιους γιορτασμούς, που ίσως είχαν γίνει η αφορμή για να γράψει ο Γεράσιμος Μαρκοράς την καταπληκτική πολιτική σάτιρα «Ο Λέλεκας και ο Σπαρτσίνης».

Ώσπου το 1864, με την ένωση της Επτανήσου στον εθνικό κορμό, οι γιορτές αυτού του είδους άρχισαν να αποτελούν παρελθόν άξιο για θεατρικά δρώμενα. Περιορίστηκαν στους κόλπους μιας μικρής αγγλικής παροικίας και αμετανόητων τοπικών «καταχθονίων», που φυσικά ως καλοί πατριώτες μερικά χρόνια νωρίτερα είχαν υποστηρίξει σχέδιο του Λονδίνου για την παράδοση των άλλων νησιών του Ιονίου στην Ελλάδα, σε... συνδυασμό με τη μετατροπή της Κέρκυρας σε καθαρά βρετανική αποικία!

ΕΙΝΑΙ, ας το επαναλάβουμε, άξιον απορίας, τουλάχιστον, το γιατί επιχειρείται τώρα μια τέτοια γιορτή για έναν Βρετανό μονάρχη στο

Μον Ρεπό, αφού αναπόφευκτα ο τόπος αυτός φέρνει στον νου διάφορες σκοτεινές περιόδους.

Προφανώς, λένε μετριοπαθείς παρατηρητές, γίνεται κατάχρηση της καλής θέλησης και των φιλικών αισθημάτων που εκδηλώνει ο λαός του νησιού στο πλήθος των Βρετανών τουριστών, που κατά κόρον επισκέπτονται κάθε χρόνο το νησί, πρωταγωνιστώντας στο τουριστικό ρεύμα.

Στην καλύτερη περίπτωση, η γιορτή στο Μον Ρεπό αντιμετωπίζεται, από αρκετούς, ως γραφική. Το πρόσφατο pole dancing στο παλαιότερο ανάκτορο των αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου, που ειδικά αυτό φέρεται να «εξόργισε» τόσο πολύ τον Δήμο και το υπουργείο Πολιτισμού ως ασύμβατο με τον χώρο, μάλλον ήταν, σύμφωνα με σκωπτικό συμπολίτη μας που αρέσκεται σε χιουμοριστικά σχόλια, κάτι σαν... προεόρτια των εκδηλώσεων για τα επίμαχα βασιλικά γενέθλια, οι οποίες προφανώς σχεδιάστηκαν μπροστά από το πρώην ανάκτορο του Μον Ρεπό με πλήρη συναίσθηση των ιστορικών συμβολισμών του χώρου.

Άλλοι, πιο καχύποπτοι, κάνουν λόγο για χοντροκομμένη βρετανική διπλωματική κίνηση εκδήλωσης «ήπιας ισχύος» και «επανατοποθέτησης», μετά την σχετικά πρόσφατη αποδημία κάποιων ισχυρών οικονομικών ερεισμάτων -ας μην λέμε ονόματα τώρα- που συμβόλιζαν στο νησί επί μακρόν τη βρετανική ισχύ και προωθούσαν τους «ελληνοβρετανικούς δεσμούς».

Κι άλλοι παρατηρούν ότι η γενικότερη πορεία εμπορευματοποίησης των πολιτιστικών αγαθών και χώρων εκτείνεται πια προκλητικά και στην Παλαιόπολη της Κέρκυρας, στην καρδιά της πόλης της αρχαίας Κέρκυρας, με την κίνηση της βρετανικής πρεσβείας να ανοίγει έναν νέο, επικίνδυνο δρόμο.

Λέτε, όντως, από εδώ και πέρα η Παλαιόπολη της Κέρκυρας να προσφέρεται για κάθε είδους πάρτι γενεθλίων, εστεμμένων και μη, με προκάλυμμα εθνικές αναφορές και γιορτές;

Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, ότι δεν λείπουν και κάποιοι που αρνούνται να τα πιστέψουν όλα αυτά. Εξακολουθούν να υποθέτουν ότι η εκδήλωση σχεδιάζεται να γίνει... στην κατάλληλη για δεξιώσεις πλαζ του Μον Ρεπό. Κάποια σύγχυση, λένε, θα έχει προκληθεί, όσον αφορά τον ακριβή χώρο της γενέθλιας γιορτής!

ΑΛΗΘΕΙΑ, όμως, η βρετανική πρεσβεία πιστεύει ότι οργανώνοντας στις μέρες μας μια τέτοια εκδήλωση μέσα στο πολύ φορτισμένο ιστορικά για πολλούς λόγους Μον Ρεπό προάγεται η δημόσια εικόνα της Βρετανίας; Το αντίθετο γίνεται, πιστεύουμε. Ας μας επιτρέψει ο κ. πρέσβης να έχουμε καλύτερη γνώμη για τη σπουδαία χώρα του και τους αμοιβαία επωφελείς δεσμούς που μπορούν να είναι ευρέως αποδεκτοί και αξιοπρεπείς στις μέρες μας.

Δίχως άλλο, το ατόπημα θα έχει εξάλλου και μια ανεπιθύμητη για το νησί έντονη αστυνομική διάσταση, αφού προϋποθέτει και ιδιαίτερες συνθήκες αστυνόμευσης του εκτεταμένου χώρου του κτήματος.

Η λίστα των προσκεκλημένων, όπως σε γενικές γραμμές και το πρόγραμμα και το τελετουργικό της εκδήλωσης, θα έχει εγκριθεί, λέγεται, από τοπικές αρχές. Για την αποφυγή απροόπτων, δηλαδή, μάλλον δεν θα μπορεί να παρακολουθήσει τη λαμπρή τελετή όποιος-όποιος. Αλλά και ποιοι να επιθυμούν πραγματικά, όπως λέγεται, να εκτεθούν, συμμετέχοντας σε μια ανάρμοστη για τον συγκεκριμένο χώρο του Μον Ρεπό τέτοια τελετή γενεθλίων;

ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ αυτές τις ίσως εύθυμες σε κάποια σημεία τους και όχι πάντα πολύ ευγενικές γραμμές που θα ήταν ολότελα περιττές αν η βρετανική πρεσβεία είχε επιλέξει οποιονδήποτε άλλο χώρο του νησιού μας για τη γιορτή της, ας μας επιτραπεί μια πρόταση, ενδεχομένως διόλου αταίριαστη: Αφού λοιπόν κάποιοι θέλουν να αναβιώσουν ειδικά στο Μον Ρεπό, υποτίθεται εν ονόματι της φιλίας των λαών, τέτοια παλαιά έθιμα που γιόρταζε εκεί και η δυναστεία των Γλύξμπουργκ, μήπως πρέπει να φροντίσει κάποιος, σε ένδειξη χαράς και σεβασμού προς το τιμώμενο πρόσωπο, για λίγες ώρες έστω να υψωθεί όπως παλιά μία βρετανική σημαία και στο Παλαιό Φρούριο, τουλάχιστον, αν όχι και σε διάφορα κεντρικά σημεία της πόλης, όπως βέβαια και στον τόπο της εκδήλωσης; Όχι μισές δουλειές, με θάρρος ανάλογο του θράσους μία και στο Φρούριο!

Κι εκεί στο Μον Ρεπό, οι εκπρόσωποι της πρεσβείας, με το που θα φτάσουν, να ξεναγηθούν σ' ένα πολύ ταιριαστό σημείο στον ευρύ χώρο του Παλατιού - Μουσείου Παλαιόπολης στο μεγάλο κτήμα. Να οδηγηθούν στην αίθουσα του πολύ κοντινού στον χώρο της τελετής κτιρίου που ο Δήμος Κέρκυρας της έχει δώσει το όνομα Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Στην αίθουσα, δηλαδή, που φέρει το όνομα εκείνου του 19χρονου Κύπριου αγωνιστή για τα δίκαια του κυπριακού λαού, τον οποίο οι Βρετανοί απαγχόνισαν το 1957 στη Λευκωσία για την πολιτική του δράση εναντίον της βρετανικής κυριαρχίας.

Είχαν πέσει στο κενό, τότε, απανωτές εκκλήσεις προσωπικοτήτων από διάφορες χώρες και οργανώσεων του βρετανικού λαού προς την κυβέρνηση και τον Θρόνο της Βρετανίας, μαζί και προς τον γεννημένο στο Μον Ρεπό πατέρα του Καρόλου, πρίγκιπα Φίλιππο, για την απονομή χάρης στον 19χρονο αγωνιστή.

Η εικόνα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη στέκει επιβλητικά στην αίθουσα δημοτικών συνεδριάσεων στο Μον Ρεπό. Από την τόση προσβολή, μην ζωντανέψει απόψε!

Σίγουρα τα σκεφτήκατε όλα καλά κ. πρέσβη και ενώ προσφέρονταν ένα σωρό άλλα ωραία μέρη του νησιού μας για τη γιορτή σας επιμένατε στο Μον Ρεπό;

ΔΕΝ επιλέγετε κάποιον άλλο χώρο στο φιλόξενο νησί μας για τη γιορτή του Θρόνου σας κ. πρέσβη;

Κ.